Vekili              : Av. E.G.

Davalı            : SSK Başkanlığı 

            O  L  A  Y       : Davacı vekili, 506 sayılı Yasa’nın 140. maddesi uyarınca Manisa Sigorta Müdürlüğünce müvekkili adına tahakkuk ettirilen idari para cezasının kaldırılması istemiyle, 6.3.2003 gününde adli yargı yerinde itirazda bulunmuştur.

            MANİSA SULH CEZA MAHKEMESİ; 9.5.2003 gün ve E:2003/24 D.İş., K:2003/291 D.İş sayı ile, 506 sayılı Yasa’nın 140/4-3 fıkrasında Sulh Ceza Mahkemesini görevli kılan tümcenin iptali yolundaki Anayasa Mahkemesi kararının Resmi Gazetede yayımlandığı 26.3.2003 tarihinden itibaren Mahkemenin görevinin sona erdiği ve itiraza bakma görevinin genel yetkili idare mahkemelerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiştir.

            Davacı vekili, bu kez, sözkonusu idari para cezasının iptali istemiyle, 19.6.2003 gününde idari yargı yerinde dava açmıştır.

            MANİSA İDARE MAHKEMESİ; 20.6.2003 gün ve E:2003/551, K:2003/611 sayı ile, görev kuralını iptal eden Anayasa Mahkemesince  iptal kararının yayımı tarihinden itibaren 1 yıl sonra yürürlüğe gireceği öngörüldüğüne ve anılan karar da 26.3.2003 tarihli Resmi Gazetede yayımlandığına göre, sözkonusu idari para cezalarına karşı yapılan itirazlara 26.3.2004 tarihine kadar Sulh Ceza Mahkemelerinde bakılmasının gerekeceği gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş; bu karar, temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir.

            Davacı vekilinin olumsuz görev uyuşmazlığının giderilmesi istemini içeren dilekçesi nedeniyle Manisa idare Mahkemesi Başkanlığınca idari yargı dosyasının Uyuşmazlık Mahkemesine gönderilmesi üzerine, Başkanlık yazısı ile adli yargı yerinden kararın kesinleşme durumu sorulmuş olup, Manisa Sulh Ceza Hakimliğinin 5.11.2003 gün ve D.İş 2003/24 sayılı cevabi yazısı ekinde gönderilen onaylı karar suretine “... temyizen Yargıtaya gönderilmiş olup halen dönmemiştir.” yolunda şerh düşüldüğü görülmüştür. 

            İNCELEME VE GEREKÇE    :Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, Yalçın ACARGÜN’ün Başkanlığında, Üyeler: Dr. Atalay ÖZDEMİR,M, Lütfü ÜÇKARDEŞLER, Serap AKSOYLU, Z. Nurhan YÜCEL, Turgut ARIBAL ve  Abdullah ARSLAN’ın katılımlarıyla yapılan 29.12.2003 günlü toplantısında, Raportör- Hakim İsa YEĞENOĞLU’nun 2247 sayılı Yasada öngörülen koşulları taşımayan başvurunun reddi gerektiği yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ahmet BEŞİNCİ ile Danıştay Savcısı Tülin ÖZGENÇ’in başvurunun reddi gerektiğine ilişkin yazılı düşünceler doğrultusundaki açıklamaları da dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

            USULE İLİŞKİN İNCELEME  : 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun’un 14.maddesine göre; olumsuz görev uyuşmazlığının bulunduğunun ileri sürülebilmesi için adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisinin tarafları, konusu ve sebebi aynı olan davada kendilerini görevsiz görmeleri ve bu yolda verdikleri kararın kesin veya kesinleşmiş olması gerekmekte; bu uyuşmazlığın giderilmesi istemi ise, hukuk uyuşmazlıklarında ancak davanın taraflarınca ileri sürülebilmektedir. Aynı Yasanın 27. maddesinde ise, Uyuşmazlık Mahkemesinin, uyuşmazlık çıkarmaya veya görev uyuşmazlıklarına ilişkin istemleri önce şekil ve süre açısından inceleyeceği; yöntemine uymayan veya süresi içinde ileri sürülmemiş istemleri reddedeceği kuralına yer verilmektedir.

Olayda, İdare Mahkemesi’nce verilen görevsizlik kararının temyiz edilmeyerek kesinleşmesine karşılık Sulh Ceza Mahkemesi’nin görevsizlik kararı temyiz edilmiş  ve temyiz incelemesi henüz sonuçlanmamış olup, ortada adli yargı yerine ait kesinleşmiş bir görevsizlik kararı bulunmadığından, 2247 sayılı Yasa’nın 14. maddesinde öngörülen “adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi tarafından verilen kesin veya kesinleşmiş görevsizlik kararları olması”  koşulu gerçekleşmemiştir.

Açıklanan nedenlerle, 2247 sayılı Yasa’nın 14. maddesinde öngörülen koşulu taşımayan başvurun aynı Yasa’nın 27. maddesi uyarınca reddi gerekmektedir.           

SONUÇ         :2247 sayılı Yasa’nın 14. maddesinde öngörülen koşulu taşımayan BAŞVURUNUN, aynı Yasa’nın 27. maddesi uyarınca REDDİNE, 29.12.2003 gününde KESİN OLARAK OYBİRLİĞİ İLE karar verildi.