Sanığın köy merasına tecavüz suçundan, 765 sayılı TCY’nın 513/2, 522, 59 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca sonuç olarak 327 YTL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Ö.... Asliye Ceza Mahkemesince verilen 23.01.2006 gün ve 706-23 sayılı hüküm 09.02.2006 tarihinde üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay 8. Ceza Dairesince 04.12.2008 gün ve 1318-14076 sayı ile; “

“Üst Cumhuriyet savcısının süresinde hakim havalesi içermeyen ve bu nedenle de hukuki koşulları yerine getirilmemiş olan temyiz isteminin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine”

” karar verilmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 02.02.2009 gün ve 222647 sayı ile temyiz isteminin süresinde yapılmış bulunduğu görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Dairece verilen temyiz isteminin reddine ilişkin kararın kaldırılarak, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Özel Dairesine gönderilmesini talep etmiştir.

Dosya, Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, ağır ceza mahkemeleri nezdinde görev yapan Cumhuriyet savcılarının bağlı asliye ceza mahkemesi hükümlerine karşı temyiz süresinin belirlenmesine ilişkindir.

Dosya incelendiğinde;

Ö.... Asliye Ceza Mahkemesince 23.01.2006 tarihinde tefhim edilen hükmün, 09.02.2006 tarihinde hakim tarafından havale edilen süre tutum dilekçesi ile üst Cumhuriyet savcısı konumunda olan V.... Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edildiği, 06.03.2006 tarihinde ise ihtiyari temyiz layihasının verildiği görülmekte olup, bu husus temyiz defterinin 2006/16 sırasındaki kayıttan da anlaşılmaktadır.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 06.11.2007 gün ve 167-222 sayılı emsal kararında da ilkeleri gösterildiği üzere; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası’nın yasa yoluna başvurma hakkını düzenleyen 260. maddesinde, ağır ceza mahkemelerinde bulunan Cumhuriyet savcılarının yargı çevresindeki asliye ve sulh ceza mahkemelerinin kararlarına karşı yasa yoluna başvurabilme haklarının bulunduğu belirtilmektedir. Kuşkusuz bu ifade temyiz hakkını da kapsamaktadır. Ancak, mülhakat asliye ceza mahkemesi kararlarının üst savcılarca temyizine ilişkin süreyi düzenleyen 469 sayılı Yasa yürürlükten kaldırılmıştır. 1412 sayılı CYUY’nın halen yürürlükte bulunan maddelerinde de, münhasıran bu hususu düzenleyen bir hüküm mevcut değildir. Bu durumda, üst Cumhuriyet savcılarının mevcut temyiz haklarını hangi süre içinde kullanabilecekleri ve bu sürenin ne zaman başlayacağı saptanırken kıyasa başvurulmalı ve bu husustaki mevcut hukuki boşluk, yürürlükteki hukuk düzeninin bütünlüğü içerisinde en ziyade benzeyen hukuk kuralı bulunup uygulanarak doldurulmalıdır.

Hemen belirtilmelidir ki, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunan 5271 sayılı Ceza Yargılama Yasası’nın istinaf başvurusunun süresini belirleyen 273. ve temyiz süresini düzenleyen 291. maddeleri, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesinde öngörüldüğü üzere bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığının resmen ilan edilmemesi nedeniyle henüz uygulanma yeteneği kazanamadıkları için, kıyaslamada da dikkate alınamazlar. Aksi düşüncenin kabulü, yasa koyucunun açık bir irade sergileyerek henüz uygulanmasını arzu etmediği bir yasa normunun kıyas yoluyla ve dolaylı biçimde uygulanması anlamına gelecektir. Bu durumda sorun, yürürlükteki mevzuatımızda üst Cumhuriyet savcısının, mülhakat ceza mahkemesi kararlarına yönelik temyiz süresini düzenleyen ve uygulama yeteneği bulunan tek kural olan, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Yasası’nın “

“temyiz talebi ve süresi”

” başlıklı 310. maddesi kıyasen uygulanarak çözümlenmelidir. Bu maddenin birinci fıkrasında, temyiz süresinin tefhimle başlayacağı ve yedi gün olduğu belirtilerek genel kural vurgulanmıştır. Ancak, ağır ceza Cumhuriyet savcılarının duruşmasına iştirak etmediği mülhakat sulh ceza mahkemesi kararlarını bu süre içinde temyiz etmeleri çoğu kere mümkün olamayacağı için, bunlar yönünden özel bir prensip benimsenerek daha uzun bir süre öngörülmüş, bu nedenle maddenin üçüncü fıkrasında, bu kararların tefhimden itibaren bir ay içinde temyiz edilebileceği hükme bağlanmıştır. O halde, bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığının resmen ilan edilmesinden önceki evrede aleyhine temyiz yoluna başvurulan kararlar söz konusu olduğunda, diğer bir ifadeyle 1412 sayılı CYUY’nın 305 ila 326. maddelerinin uygulanması gereken hallerde, üst Cumhuriyet savcılarının mülhakat asliye ceza mahkemesi kararlarına yönelik temyiz süreleri de bu Yasanın 310. maddesinin 3. fıkrası kıyasen uygulanmak suretiyle saptanmalı ve bu sürenin “

“tefhim tarihinden itibaren 1 ay”

” olduğu kabul edilmelidir. Bu çözüm tarzı, kıyas ilkelerine uygunluğunun yanısıra, mülhakat mahkemeleri arasında temyiz süresi bakımından ortaya çıkan farklılığı da engelleyecektir.

Bu itibarla; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının kabulü ile Özel Daire kararının kaldırılmasına ve V...Cumhuriyet savcısının, mülhakat Ö.... Asliye Ceza Mahkemesi kararına karşı 1412 sayılı CYUY’nın 310. maddesinin 3. fıkrasında öngörülen “

“tefhimden başlayan bir aylık süre içerisinde”

” gerçekleştirdiği temyiz istemine dayalı olarak temyiz davasına bakılması gerekeceğinden, dosyanın Özel Daireye gönderilmesine, karar verilmelidir.

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle;

1-Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,

2-Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 04.12.2008 gün ve 1318-14076 sayılı kararının KALDIRILMASINA,

3-Üst C.savcısının süresinde verdiği temyiz dilekçesine dayalı olarak temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın, Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.04.2009 günü yapılan müzakerede oybirliği ile karar verildi.