MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki trafik kazası nedeniyle maddi ve manevi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle davanın reddine ilişkin verilen hüküm, davacılar vekili tarafından yasal süresi içerisinden temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü;

-K A R A R-

Davacılar vekili, araçların karıştığı kaza nedeniyle müvekkillerinin yaralandığını belirterek her bir davacı için ayrı ayrı 1.000,00 TL kalıcı işgöremezlik tazminatı ve 20.000,00 TL manevi tazminat olmak üzere toplam 42.000,00 TL tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, olayda hiç bir kusurunun bulunmadığını sadece aracın ruhsat sahibi olduğunu kazaya karışan kişinin şoförü olduğunu ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Davalı ... vekili, olayda sadece araç şoförü olduğunu, davacıların iddialarının haksız olduğunu ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Davalı ...Ş. vekili, müvekkil şirketin sorumluluğunun poliçe limiti ile sınırlı olabileceğini, müvekkil şirketin herhangi bir kusurunun bulunmadığını ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davacının 16/03/2015 tarihinde Ç.Ü Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Başkanlığına sevk edildiği, ancak Ç.Ü Tıp Fakültesi Adli Tıp Kurumu Başkanlığının 12/02/2016 tarihli cevabi yazısına göre davacının kuruma başvurmadığı ve gerekli rapor ücretinin hastane veznesine yatırmadığını, davacı vekilinin 26/04/2016 tarihli duruşmadaki imzalı beyanında maluliyet raporu alınması taleplerinden vazgeçtiklerini ve mevcut duruma göre karar verilmesini talep ettiği anlaşıldığından, 6100 sayılı HMK.nun 324/2 maddesi gereğince davacı vekilinin ÇÜ Tıp Fakültesi Dahili Tıp Bilimleri Bölümü Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığından alınacak işgöremezlik raporu ikamesinden vazgeçmiş sayıldığı, dosya kapsamı itibariyle zararın oluşup oluşmadığı noktasında kalıcı iş göremezlik raporu alınmadan karar verilmesinin mümkün bulunmadığını, böylelikle 6100 sayılı HMK.nun 190. maddesi gereğince davacının davasını ispat edemediği anlaşıldığından davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasında yaralanma nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
BK"nın 47. maddesindeki (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek, tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, olay tarihi gibi özellikleri gözönünde tutması ve buna göre manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği açıkça ortadadır. (HGK 23/06/2004, 13/291-370)
Davacılar vekilinin 26/03/2016 tarihli duruşmada kesin maluliyet raporu alınmasından vazgeşmiş ise de mevcut dosya içerisindeki bulunan Adana Numune Hastanesinin 29/07/2013 tarihli raporunda davacı ..."ın trafik kazası nedeniyle sağ gözünde morluk oluştuğunu, sağ dizinde hasar ve sol kolunda 10 cm sıyrık oluştuğunu; davacı ... için ise sol dirseğinde ekimoz ve hassasiyet oluştuğuna dair hastane raporlarının ve belgelerinin bulunduğu anlaşılmakla toplanan ve toplanacak delillerle birlikte değerlendirilerek ve TBK 56 madde hükmüde göz önüne alınarak hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken mahkemece yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 10/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.