MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı, mali müşavirlik yaptığını, davalının ticari defterlerini takip ettiğini, 2009 - 2013 yılları arasında davalının toplam 2.492,00 TL ödeme yaptığını, bakiye 3.390,00 TL"yi ise ödemediğini ileri sürerek davalının icra takibine vaki itirazının iptaline, icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, 2009 yılında 408,16 TL 2010 yılında 561,22 TL, 2011 yılında 750,00 TL, 2012 yılında 750 TL olmak üzere toplamda 2.469,38 TL ödeme yaptığını, ayrıca borca mahsup edilmek üzere davacıya 2006 yılında 1.770,00 TL tutarında bilgisayar sarf malzemesi verdiğini, bununla birlikte toplam ödemenin 4.239,38 TL olduğunu ileri sürerek; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne davalının icra takibine itirazının kısmen iptali ile takibin 483,88 TL asıl alacak 6,32 TL işlemiş faiz üzerinden devamına, asıl alacağın %20 si oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080.00 TL ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafın, temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080.00 TL yi geçmediğinden HUMK."nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427 maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır.Bu nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalının temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, bakiye alacağın tahsili sebebiyle başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptaline ilişkindir.
Dosya kapsamı incelendiğinde, davacının 10/02/2014 tarihinde davalı aleyhine ilamsız icra takibi başlatarak 2009 yılı için 420,00 TL, 2010 yılı için 900,00 TL, 2011 yılı için 960,00 TL, 2012 yılı için 150,00 TL, 2013 yılı için 960,00 TL olmak üzere toplam 3.390,00 TL asıl alacağın ve 803,35 TL işlemiş faizinin davalıdan tahsilini talep ettiği, süresinde sunduğu cevaba cevap dilekçesinde bu miktarlara 2010 (200,00 TL) ve 2011 (300,00 TL) yıllarına ilişkin defter tasdik masraflarının da dahil olduğunu açıkladığı, davalının mahsup edilmesini talep ettiği toplam 4.405,00 TL bedelli 2006 ve 2007 tarihli faturaların kapalı fatura niteliğininde olup, ileriye yönelik alacaklardan mahsup edileceği yönündeki anlaşmanın davalı tarafça ispat edilemediği görülmektedir.
Mahkemece, bilirkişi raporu alınarak sonucuna göre karar verilmiş ise de rapor incelendiğinde, davacı tarafça talep edilmeyen 2006, 2007 ve 2008 yılları için de mali müşavirlik ücretinin tespit edilerek hesaba dahil edildiği, davacının kabul ettiği ödemeler toplamı 2.492,00 TL olduğu halde ,bu miktarın 2.008,00 TL olarak hesaplandığı, davacı cevaba cevap dilekçesiyle takibe konulan miktarlara defter tasdik giderlerinin de dahil olduğunu belirterek yıl yıl ayrıntılı döküm hazırlamış ise de hesapta bunun dikkate alınmadığı anlaşıldığından, söz konusu bilirkişi raporunun hükme esas alınamayacağı açıktır.
Öte yandan, bakiye alacak hesaplanırken, davalı tarafından ibraz edilen 01/12/2006 tarih 1.770,00 TL bedelli ve 30/11/2007 tarih ve 2.635,00 TL bedelli faturaların toplam tutarı olan 4.405,00 TL"nin, faturaların kapalı fatura niteliğinde olduğu, tarafların ileride doğacak alacaktan mahsup edileceği yönünde bir anlaşma yaptıklarının davalı tarafça ispat edilemediği gözetilmeden alacaktan mahsup edilmiş olması da doğru olmamıştır.
Hal böyle olunca mahkemece tarafların talep ve kabullerine göre tekrar hesaplama yapılması için bilirkişiden ek rapor alınması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporu ile yetinilerek yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan 29,20 TL harcın istek halinde taraflara iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.