Mala zarar verme suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair İncesu Asliye Ceza Mahkemesinin 20/04/2016 tarihli ve 2015/351 esas, 2016/204 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 10/02/2020 gün ve 94660652-105-38-140-2020-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 17/02/2020 gün ve 2020/20018 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre, sanığın mala zarar verme suçu ile birlikte işlediği iddia olunan hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarından hakkında hükmolunan mahkumiyet hükümleri yönünden temyiz yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/08/2018 tarihli ve 2016/19979 esas, 2018/11953 karar sayılı ilamı ile bozma kararı verilmesini müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın atılı hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarını işlediği sabit olmadığından bahisle İncesu Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2019 tarihli ve 2018/385 esas, 2019/134 sayılı kararı ile beraatine karar verildiği görülmekle, Yargıtay 13. Ceza Dairesince beraate konu suçların yanında sanığın önceden mahkumiyetine karar verilen mala zarar verme suçuna ilişkin hükmün kesin nitelikli olması nedeniyle temyiz incelemesine konu edilemediği anlaşılmış ise de, mala zarar verme suçunun beraat kararı verilen hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarıyla bağlantılı olduğu ve her üç suçun birlikte işlendiğinin iddia edildiği, sanığın mala zarar verme suçunu işlediğine dair de mahkumiyete yönelik kesin delil elde edilemediği gözetilmeksizin, beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocuk ...’ün, atfı cürum mahiyetindeki soyut iddiası dışında sanık ...’ün isnat edilen mala zarar verme suçunu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı ve somut delil bulunmadığından yüklenen suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden KABULÜ ile mala zarar verme suçundan sanık ... hakkında İncesu Asliye Ceza Mahkemesinin 20/04/2016 tarihli ve 2015/351 esas, 2016/204 sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle, unsurları oluşmayan mala zarar verme suçundan sanık ...’ün BERAATİNE, tayin olunan cezanın çektirilmemesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 03/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.