Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 43/1, 62/1, 52/2, 53/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, Şanlıurfa ili, Harran ilçesinde, Şanlıurfa Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün 20.12.2011 tarih 107 nolu kararı ile III. Derece arkeolojik sit alanı olarak ilan edilen alanda, 14/05/2013 tarihli yapı tatil zaptı ile; temeli atılmış vaziyetteki inşaatının mühürlendiği, 24/10/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen görgü tespit tutanağı ile de; inşaatın, tek katlı, yanyana iki daire olarak oturuma hazır hale getirildiği ve içerisinde ikamet edildiği hususlarının tespit edildiği, arkeolog bilirkişi raporu ile; taşınmazlar toprak altına açılan temel üzerinden yükseltildiğinden temelin sit alanına zarar verdiğinin, yapılan müdahaleler ile sit alanının bütünlüğüne ve doğal dokusuna zarar verildiğinin, toprak altında bulunan kültür tabakalarında da aynı şekilde tahribata sebebiyet verildiğinin, eylemin izinsiz fiziki ve inşai müdahale niteliğinde olduğunun tespit edildiği ve sanığın üzerine atılı suçu işlediği sabit olan dosya kapsamında;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2012 tarih, 2012/7-349 Esas, 2012/152 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, yerel mahkemece, duruşmanın devamı niteliğinde olan keşifte, sanığın kimliği tespit edilip, yasal hakları hatırlatıldıktan sonra savunmasının alınmasında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamede bu hususta bozma öneren (1) numaralı düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hakkında dava konusu yerin ecrimisilini ödediğine, sit alanı olduğunu bilmediğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, 3. derece arkeolojik sit alanı içerisine izin almaksızın yaptığı inşaatın, ilk olarak 14/05/2013 tarihli yapı tatil zaptı ile; temeli atılmış vaziyette iken mühürlendiği, daha sonra, 24/10/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen görgü tespit tutanağı ile de; inşaatın, tek katlı, yanyana iki daire olarak oturuma hazır hale getirildiği ve içerisinde ikamet edildiği hususlarının tespit edildiği, bu nedenle sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiği anlaşılarak mahkemece bu yönde hüküm tesis edilmiş ise de; sanığın devam eden eylemlerinin iddianame içeriğinde yer almadığı, bu nedenle sanık hakkında, iddianamede belirtilmeyen eylemleri nedeniyle ek savunma verilerek TCK’nın 43/1. maddesi gereğince uygulama yapılamayacağı anlaşılmakla; sanığın 24/10/2014 tarihli görgü tespit tutanağı ile tespit edilen devam eden eylemleri hakkında dava açılması sağlanarak, açılan dava ile eldeki davanın birleştirilmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de;
1-Tayin olunan 2 yıl 6 ay hapis ve 6 gün adli para cezasından TCK"nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak 2 yıl 1 ay hapis ve 5 gün adli para cezası yerine uygulama hatası yapılarak netice cezanın 1 yıl 13 ay hapis ve 5 gün adli para cezası şeklinde eksik tayini,
2- T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 11/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.