MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 10.11.2016 tarih ve 2014/295-2016/794 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 14.05.2019 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davalılardan asil ..., vekili Av. ... ve diğer davalılardan ... vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili bankanın eski yönetim kurulu üyeleri ve çalışanları olan davalıların Balkaner Grubuna dahil şirketlere banka mevzuatına, bankacılık ilke ve teamüllerine aykırı olarak kredi kullandırıldığını, halen tahsil olmayan ve yetersiz teminatlar nedeniyle tamamen tahsil olunamayacağı anlaşılan alacakların söz konusu olduğunu ileri sürerek, davacı bankanın 11.810.392 TL zararının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Bir kısım davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece uyulan bozma ilamına göre, davalıların kredi teklifi ve tahsisi sürecinde bankacılık mevzuatına ve banka ana sözleşmesine veya ticari krediler yönetmeliğine aykırı bir eylemlerinin bulunmadığı, verilen kredinin proje finansmanı projesi olup, uzun vadede geri dönüşünün sağlanabileceği bu hususun bankacılık sektöründe bilinen bir realite olduğu, firma ile evvelden beri kredi ilişkisinin yürütüldüğü 1999 yılından itibaren kullanılan kredilerin geri dönüşünde sorunlar yaşandığı ve 1998 yılındaki ekonomik krizin tüm ülke ekonomisini etkilediği, Balkaner Grubu firmalarından olan Tekmar A.Ş"nin mali analiz ve istihbarat raporlarında grubun finansmanının ve karının çoğunun Yurtbank A.Ş tarafından sağlandığının tespit edildiği, Yurtbank A.Ş"nin 21.12.1999 tarihli kararla fona devrine karar verilmiş ise de, kredilerin tahsis edildiği tarihte yurt içinde faaliyet gösteren lisans sahibi bir banka olduğu, anılan bankanın ve Balkaner Grubu şirketlerinin hakim hissedarı Ali Avni Balkaner"in hem genel kredi sözleşmelerindeki kefaletinin hem de kambiyo senedindeki aval veren konumunda olmasının önemli bir teminat olduğunun kabulü gerektiği, bunun dışında borcu fazlasıyla karşılayacak miktarda ipoteklerin teminat olarak da alındığı, kredinin geri dönmemesinde ekonomik krizin etkili olduğu, ayrıca teminat olarak alınan bir kısım taşınmazların TMSF"ye devri ve buna göre TMSF tarafından satışının gerçekleştirilmesi sebebiyle davacı bankanın alacağının teminatının ortadan kalkmasında davalılara yüklenecek bir kusurun bulunmadığı, 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 11. maddesinde zikredilen banka sermayesini ve sağlanan diğer kaynakları verimlilik ve kârlılık esasına göre kullanmak ve değerlendirmek hususunda gerekli özeni göstermediklerinden söz edilemeyeceği, davacı bankanın bu kredilerden kaynaklanan zararının bulunduğu, ancak kredi verilmesinden sonra geri dönüşünün sağlanamamasının sorumluluk için yeterli bir neden olarak kabul edilemeyeceği, zararın varlığı kabul edilmekle birlikte davalıların kredi teklifi ve kullandırımı sürecindeki eylemleri ile zarar arasında uygun illiyet bağının bulunmadığı, kusurlu olduklarından söz edilemeyeceği, davacının dayandığı mali istihbarat raporlarında adı geçen firmaya kredi verilmesini engelleyecek bir tespitin bulunmadığı, aksine projelerden elde edilmesi hedeflenen gelirin 300 milyon USD olduğu hususuna açıkça yer verildiği anlaşılmakla salt teftiş kurulu raporunda davalılar hakkında sorumluluk davası açılması gerektiği yönündeki tespite dayalı olarak açılan bu davanın haklı ve yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.050,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılardan ... ve ..."e verilmesine, davacı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 25.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.