MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 02/11/2016 tarih ve 2013/841-2016/508 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekillerince istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında yapılan protokol uyarınca hak sahiplerinin aylıklarının davalı Banka aracılığıyla dağıtıldığı, müvekkilinden gelir ve aylık alan hak sahiplerinin 6 aydan fazla hareket görmeden bekletilen ve zamanında kurum hesaplarına intikal ettirilmeyen tutarlara en son hareket gördüğü tarih itibariyle faiz isteneceğinin düzenlendiği, kurum başmüfettişinin bu doğrultuda yaptığı tespit uyarınca toplam 563.045,50 TL tutarındaki hesabın hareket görmediği, bu miktar için ülkemizde bulunan ulusal bankaların bu tarihlerde vadeli mevduat hesaplarına uyguladığı yaklaşık %60 reeskont oranı üzerinden hesaplanan 337.827,30 TL faizin davalı Bankadan istenmesine rağmen ödeme yapılmadığını ileri sürerek 337.827,30 TL"nin hesapta biriken 563.045,50 TL"nin kurum hesaplarına intikal tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki protokolde 6 ay boyunca işlem görmeyen hesapların şubat ve ağustos aylarında kontrol edilip bu ayları takip eden mart ve eylül aylarının ilk 7 iş günü içinde vadesiz hesaba uygulanan faiz tutarı ile birlikte kurum hesabına aktarılacağının kararlaştırıldığını, geç aktarım halinde herhangi bir faiz oranının öngörülmediğini, davacının dava konusu alacağını bu kontrol ayları dikkate alınarak değil de banka şubelerine bildirilmiş son hareket tarihinden itibaren hesaplandığını, bunlardan bir kısmının kontrol aylarından sonra süresi içinde davacıya iade edildiğini, bunların hesaplamadan çıkartılması gerektiğini, protokolde herhangi bir faiz öngörülmediğinden %60 oranında faiz hesabının doğru olmadığını, kurumun da kusurunun bulunduğunu, faize faiz istenemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, toplam 319.889,69 TL ana paranın, bankanın o dönem uyguladığı vadesiz mevduat faiz oranları uygulandığında işlemiş temerrüt faizinin 3.282,04 TL olduğu, tespit edilen bu faize ise tahsil tarihine kadar tekrar faiz yürütülmesinin faize faiz yürütülemeyeceği kuralı gereği mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 3.282,04 TL’nin davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 136,75 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, davacıdan harç alınmasına yer olmadığına,14/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.