MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 13.02.2020 tarih ve 2019/436 E. - 2020/96 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanun ile değişik 438/1 maddesi hükmü gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin uzun yıllardır yem ve besicilik sektöründe faaliyet gösterdiğini, TÜRKPATENT nezdinde 99/010297, 99/010296, 2000/12389 sayılı ve "Çamlı Bio Tav", "Çamlı Bio Farm", "Çamlı bio Farm" ibareli markaların sahibi olduğunu, tefrik edilen Biofarma İlaç San.ve A.Ş.adına 2003/36663 sayılı ve "Bio Farma+Bi+Şekil" ibareli markanın davalı TÜRKPATENT tarafından 30.12.2003 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere tescil edildiğini, ancak bu tescilin 556 sayılı KHK"nin 7/1-b ve 8/1-b maddelerine aykırı olduğunu, bu nedenle anılan KHK."nın 42. maddesinin 1 ve 2. Bentleri uyarınca hükümsüzlük koşullarının bulunduğunu belirterek, 2003/36663 sayılı markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, yapılan işlemlerin safahatını sıralamış, 2003/36663 kod nolu marka başvurusunun 27.07.2004 tarihli resmi marka bülteninde ilan edildiğini, herhangi bir itirazla karşılaşmaması nedeniyle 30.12.2003 tarihinden geçerli olmak üzere 10 yıl süre için 17.01.2005 tarihinde tescil belgesinin düzenlenerek marka sahibine gönderildiğini, yapılan işlemleri usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen 31.01.2008 tarih 2007/85-2008/77 sayılı karar, Dairemiz’in 07.10.2019 tarih 2018/3977-2019/6271 sayılı kararıyla bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, hükmün icrasının kararın kesinleşmesine bağlı olmadığı, yüze karşı verilen hüküm kurulmasının üzerinden 10 yıl geçtikten sonra kararın, davacı vekiline 12.07.2018 tarihinde tebliğ edildiği, karar tarihi ile tebliğ tarihi arasında zamanaşımını kesen yahut durduran harhangi bir nedene tesadüf edilmediği, 818 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 135/2. maddesi uyarınca, hükmün verildiği tarihten itibaren on yıl geçmekle ilamın zamanaşımına uğradığının anlaşıldığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.