MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizlemek, Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK’nin kanun yollarına başvurma başlıklı 260/1. maddesindeki “Hakim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli ve bu kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır” hükmü karşısında; katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş olan ve 15.10.2014 hakim havale tarihli katılma talepli dilekçe verdiği anlaşılan şikayetçi Maliye Bakanlığı adına Hazine vekilinin, CMK"nin 238/2. maddesi uyarınca davaya katılma talebine rağmen katılma kararı verilmemiş ise de, CMK"nin 237/2. maddesi uyarınca kurumun katılan, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında Defter belge ibraz etmemek suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Sanık hakkında, 2008 takvim yıllarına ait defter ve belgelerini 19.11.2013 tarihli tebliğe rağmen ibraz etmediği iddiası ile açılan davada; sanığın, defter ve belgelerinin muhasebecisi ..."ta olduğunu, onun taşınırken kaybettiği için ibraz edemediğini savunduğu; 213 sayılı VUK"nin 253 ve 254. maddeleri uyarınca defter ve belgeleri ait olduğu yılı takip eden 5 yıl boyunca muhafaza ve istenildiğinde ibraz etme sorumluluğunun, mükellefe ve/veya vergi sorumlusuna ait olduğu, sanığın defter ve belgeleri saklama, istenildiğinde ibraz etme yükümlülüğünü yerine getirmediği anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın mahkûmiyetine karar verildiği halde, kendisini vekil ile temsil ettiren katılan kurum lehine hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine hükmolunmaması,
Yasaya aykırı, katılan kurum vekilinin temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasına "katılanın kendisini vekil ile temsil ettirdiği anlaşıldığından, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca takdir edilen 1500 TL vekalet ücretinin sanıktan alınıp katılana verilmesine" ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesi:
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkeme’nin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
a) Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme fiilinin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
20.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.