MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVACI(3.Kişi) : ...
DAVALI(Alacaklı) : ...
(Borçlu) :
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı 3.kişi vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı üçüncü kişi vekili, vekil edeninin borçlu olan şirketten işyerini devraldığını, borçlu şirketteki hisselerini ise devrederek ortaklıktan ayrıldığını, borçlunun tasfiye edildiğini belirterek davanın kabulünü talep etmiştir.
Davalı alacaklı vekili, istihkak iddiasında bulunan kişinin, borçlu şirketin eski ortağı ve yetkilisi olduğunu, borçlu şirket ile üçüncü kişinin faaliyet alanlarının aynı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, haciz mahallinde borçluya ait poşetlerin bulunduğu, davacı üçüncü kişinin borçlu şirketin eski hissedarı olduğu aynı iş kolunda faaliyet gösterdikleri gerekçeleri ile mülkiyet karinesinin davacı üçüncü kişi tarafından kesin ve inandırıcı delillerle ispat edilemediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, karar davacı üçüncü kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK"nin 96. vd. maddelerine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
İstihkak davalarında geçerli bir haczin bulunması dava şartı olup, hüküm kesinleşinceye kadar yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilmesi gerekir. Buna göre, bir takipte haciz aşamasına geçilebilmesinin ve haczin geçerli olmasının ön koşulu da ödeme emrinin kesinleşmiş olmasıdır.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre; alacaklı tarafça borçlu şirket aleyhine İstanbul 8. İş Mahkemesinin 2012/526 Esas-2014/133 Karar sayılı ilamına dayalı olarak 16.06.2014 tarihinde ilamlı takip başlatıldığı, borçlu şirketin tasfiyeye girerek 27.08.2014 tarihinde ticaret sicil kayıtlarından terkin edildiği, takip dosyasında ise borçlu adına çıkarılan icra emrinin, borçlu şirketin sicil adresine Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre 27.10.2014 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmıştır. Ne var ki sicil kayıtlarından terkin edilen borçlu şirket adresine Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ edilen ödeme emri geçerli değildir. Ödeme emri tebliğ edilmediğinden takip kesinleşmemiş olup, geçerli bir haczin varlığından bahsedilemez. Bu sebeplerle, davanın ön koşul yokluğundan usulden reddi ile Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 7/2. maddesinde yer alan "...(2) Davanın dinlenebilmesi için kanunlarda öngörülen ön şartın yerine getirilmemiş olması ve husumet nedeniyle davanın reddine karar verilmesinde, davanın görüldüğü mahkemeye göre Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde yazılı miktarları geçmemek üzere üçüncü kısımda yazılı avukatlık ücretine hükmolunur..." düzenlemesi gözetilerek, davalı alacaklı yararına maktu vekalet ücreti takdiri gerekirken, davanın esastan reddi ile davalı yararına nispi vekalet icreti takdiri hatalı olmuştur.
Ne var ki yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden 6100 sayılı HMK’nin ek geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK’un 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 6. bendindeki "4.363,38 TL nispi..." ibaresinin çıkartılarak yerine “...600,00.-TL maktu...” ibaresinin yazılmasına hükmün bu bölümünün gerekçenin düzeltilen şekli ile ONANMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 09.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.