MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, ecrimisil davasının kabulüne, 1043 parsel yönünden karar verilmesine yer olmadığına ve 1416 parsel yönünden ise ecrimisil hesaplaması yapılmamasına karar verilmiş olup, hüküm asıl dava dahili davalı ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ..., ... ve ... tarafından ortak verilen dilekçe ile, asıl ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ... ve ... vekili, asıl ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... tarafından ortak dilekçe ile ayrı ayrı temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı vekili, vekil edeninin dava konusu taşınmazlarda paydaş olduğunu belirterek, kullanımlarına engel olunduğu gerekçesiyle asıl davada 4.450 TL ecrimisilin, birleşen davada ise 4.850,00 TL ecrimisil bedelinin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kabulü ile 20.881,40 TL ecrimisil bedelinin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Karar, asıl dava dahili davalı ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ..., ... ve ... tarafından ortak verilen dilekçe ile, asıl ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ... ve ... vekili, asıl ve birleşen dava davalılarından ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... tarafından ortak verilen dilekçe ile ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Dava; paydaşlar arası ecrimisil istemine ilişkindir.

Bilindiği üzere, 14.07.2004 tarihli ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.un 427/2. maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000,00 TL olarak belirlenmiş, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2011 tarihinden itibaren 1.540,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Taraflar arasında görülen dava, ecrimisil istemine ilişkin olup davalılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmamaktadır. Bu durumda her bir davalı yönünden hükmedilen ecrimisil miktarının 2011 karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 1.540,00 TL"yi geçmediği görülmüştür. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Temyiz edilen miktar kesinlik sınırı içinde kaldığından 6100 Sayılı HMK"nin 3. maddesi yollaması ile HUMK"un 427/2 ve 432/4 maddeleri uyarınca, davalıların temyiz dilekçelerinin REDDİNE, miktar itibariyle karar düzeltme yolu bulunmadığına, peşin harcın istek halinde temyiz edenlere ayrı ayrı iadesine 14.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.