Tapu Tescil Kararları - Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2020/1934 Esas 2020/7563 Karar Sayılı İlamı

8. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1934
Karar No: 2020/7563
Karar Tarihi: 25.11.2020

Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2020/1934 Esas 2020/7563 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sulh Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir ecrimisil davasında, davalı taraf toplam 691,02 TL ödemeye mahkum edilmiştir. Ancak davacı ve davalı avukatları ayrı ayrı temyiz başvurusunda bulunmuştur. Davacı vekilinin temyiz dilekçesi süresi geçtiği için reddedilirken, davalı vekilinin temyiz talebi de miktarın 2.080,00 TL'yi geçmemesi nedeniyle reddedilmiştir. İlgili kararda, 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) Geçici 3/2. maddesi ve 5219 sayılı Kanun ile Değişik 427. madde hükümleri açıkça belirtilmiştir.

8. Hukuk Dairesi 2020/1934 E. , 2020/7563 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup hükmün davacı vekili ile davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Dava, ecrimisil istemine ilişkin olup, mahkemece toplam 691,02 TL üzerinden davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine hüküm, davacı vekili ile davalı vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
1.Davacı vekilinin temyizi yönünden;
Mahkeme kararı, davacı vekiline 31.03.2016 günü tebliğ edilmiş olup, 11.04.2016 tarihli temyiz dilekçesi ile aynı gün temyiz harcı yatırılarak temyiz edilmiştir. Bu durumda 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3/2. maddesi gereği Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.9.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağından HUMK"un 437. maddesi hükmünde öngörülen 8 günlük temyiz süresi 08.04.2016 tarihi itibari ile sona ermiş bulunduğundan, 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davalı vekilinin temyizi yönünden;
Temyize konu kabul edilen miktar karar tarihi olan 2015 itibariyle kesinlik sınırı olan 2.080,00 TL"yi geçmemektedir. 1086 sayılı HUMK.un 5219 sayılı Yasa ile Değişik 427. maddesinin 2. fıkrası uyarınca 2015 yılı itibariyle miktar ve değeri 2.080,00 TL’yi geçmeyen kararlar kesin olduğundan miktar yönünden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz dilekçesinin yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle süreden REDDİNE; davalı vekilinin temyiz dilekçesinin ise (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle miktar yönünden REDDİNE, miktar itibari ile karar düzeltme yolunun kapalı bulunduğuna, davacıdan alınan peşin harcın istek halinde iadesine, 25.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.