Mahkemesi : Diyarbakır 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 23/05/2014
Numarası : 2012/318-2014/209



Taraflar arasındaki dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenilmekle, duruşma için tebliğ edilen 07.04.2015 günü belirlenen saatte temyiz eden davalı .. AŞ. (.. Hastanesi) vekili Av.M.. A.. ile karşı taraftan davacı H.. D.. vekili Av.İsmail Dolap geldiler. Gelenlerin huzuru ile duruşmaya başlandı. Duruşmada hazır bulunan tarafların sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyadaki belgeler incelendi. Gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında fazla çalışma alacağının hesabı uyuşmazlık konusudur.
Davacı, davalı işyerinde bilgi işlem servisinde çalıştığını, hafta içi 07.30/08.00-18.00/18.30 saatleri arası çalıştığını, hafta sonu ise 07.30/08.00-16.00/17.00 saatleri arası çalıştığını belirterek bir kısım işçilik yanında fazla çalışma alacağı da talep etmiştir.
Davalı ise davacının fazla çalışmasının olmadığını savunmuştur.
Mahkemece, diğer talep konusu alacaklar yanında fazla çalışma alacağı da hüküm altına alınmıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla çalışma alacağı hatalı şekilde hesaplanmıştır. Davacının 2009 ve 2010 yılları şeklinde bir çalışma yaptığını ileri sürmemesine rağmen raporda davacı tanıklarının beyanları dikkate alınarak 2009 ve 2010 yılları için ayrı ayrı hesaplama yapılması, davacı hafta içi en son 18.00/18.30"a kadar, hafta sonu ise 16.00/17.00"ya kadar çalışıp, mesaiden sonra 1-2 saat daha çalıştığını iddia etmişken bilirkişinin 2009 yılı sonuna kadar 1 ay içerisinde 2 hafta 7 gün 08.00-18.00; 2 hafta 6 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını kabul ederek hesaplama yapması davacının talebi gözetildiğinde açık bir talep aşımıdır.
Yine davacının 2010 yılındaki çalışma şekli hesaplanırken cumartesi günleri 08.00-17.00 saatleri arasında günlük 9 saat çalıştığı kabul edilmesine rağmen sadece 30 dakika ara dinlenme süresi düşülmesi de hatalı olmuştur. Günlük 9 saatlik çalışmada 1 saat ara dinlenme süresinin düşülmesi gerekir.
Yapılacak iş, davacının talebi gözetilerek ve günlük belirlenen çalışma süresinden ara dinlenme süreleri düşülerek, günlük ve haftalık fiili çalışma süresi belirlenip davacının haftalık fazla çalışma süresi tespit edilerek sonucuna göre karar vermektir.
Bu nedenle yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
3-Taraflar arasında hafta tatili alacağı uyuşmazlık konusudur.
Dinlenen davacı tanıklarının hastanede davacı ile aynı işi yapmadıklarının anlaşılmasına göre davacının hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı konusunda beyanda bulunmaları tek başına hafta tatilinde çalıştığının kabulüne yeterli değildir. Zira söz konusu davacı tanıklarından Zeynep Deniz"in davalı işveren aleyhine işçilik alacağı davası olduğu ve bu dosyada hafta tatili çalışması karşılığı ücret talep edilmediği görülmekle diğer tanık ile beyanlarının hüküm kurmaya yeterli olmadığı anlaşılmıştır. Dosya içeriğinde davacının hafta tatilinde çalıştığına dair hesaplamaya yeterli somut delil bulunmadığından davacının hafta tatilinde çalıştığını ispat ettiğinden bahsedilemez.
O halde hafta tatili alacağının reddi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile isteğin kabulü isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına takdir olunan 1100,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 07.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.