Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK"nun 438.maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 27/08/2011-15/06/2012 ve 26.03.2013-31/01/2014 tarihleri arasında ağır vasıta kamyon şoförü olarak en son net 1.350,00 TL çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız olarak sonlandırıldığını, haftanın 7 günü milli bayram ve genel tatil günleri dahil 07.00-23.00 saatleri arasında çalıştığını, yıllık izinlerini kullanmadığını iddia ederek belirsiz alacak davası olarak kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili, milli bayram ve genel tatil çalışma ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 27/08/2011-19/09/2011, 21/12/2011-15/06/2012, 26/03/2013-31/01/2014 tarihleri arasında çalıştığını, toplam çalışmasının 16 ay 17 gün olduğunu, davacının hukuk haklarının ödendiğini, çalışan ocağın kontrolünün asıl firma olan Cengiz İnşaatta olduğunu ve onun talimatları ile hareket edildiğini, fazla çalışma olmadığını, resmi ve dini bayramlarda ocakta çalışma yapılmadığını, bordrolarda aldığı ücretin belli olduğunu beyanla davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının kuruma bildirilen sürelerle sınırlı olmak üzere 1 yıl 4 ay 17 günlük kıdeminin olduğu, fesih tarihindeki ücretinin brüt 1.815,90 TL olduğu, fazla mesai yaptığı, hafta tatilleri ile milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığı, iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğinin davalı işveren tarafından ispat edilemediği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ihtilaflıdır.
Davacı vekili, davacının haftanın 7 günü 07.00-23.00 saatleri arasında çalışarak fazla mesai yaptığını ancak karşılığının ödenmediğini iddia ederek fazla mesai ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir.
Fazla mesai yaptığını ispat etmekle yükümlü olan davacının tanık dışında başkaca delili yoktur. Dinlettiği tanıkların ise davalıya karşı aynı veya benzer istemlerle açtıkları davaları bulunmaktadır. Bu itibarla, sırf davacı ile menfaat birliği içinde olan davacı tanık beyanlarına göre haftalık 26,5 saat fazla mesai yapıldığını kabul etmek mümkün değildir. Ancak davalı tanıklarından Vedat Günay işyerinde 07.00-17.30 saatleri arasında haftada 6 gün; Ramazan Bayrak ise 07.00-18.00 saatleri arasında haftada 7 gün çalışıldığını beyan etmişlerdir. Davalı tanıklarından Ramazan"ın beyanı işçi lehine yorum ilkesi, yapılan işin niteliği dikkate alındığında dosya içeriğine daha uygun olduğundan, davacının haftanın 7 günü 07.00-18.00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilerek hafta tatili olan 7 inci gün çalışmasının 7,5 saati aşan kısmı fazla mesaiye eklenmek sureti ile fazla mesai süresi ve ücreti hesaplanmalı, takdiri indirim yapılarak kararı davacı temyiz etmediğinden davalı yararına oluşan usuli kazanılmış haklar ihlal edilmeden alacak hüküm altına alınmalıdır.
O halde davalının bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.05.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.