Mahkemesi :İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:


1)Dosyadaki yazılara, hükmün uyulan önceki Yargıtay bozma ilamına uygun biçimde verilmiş olmasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca cevaz bulunmamasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2)Davacı vekili, Toplu İş Sözleşmesi uyarınca ödenmeyen kıdem teşvik primi ile gecikme ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece kıdem teşvik priminin kabulüne, emekli olduğu tarihte hesaplanabilir, ihtilafsız bir kıdem teşvik primi miktarı bulunmadığı, bilirkişi hesabı gerektiği, bu durumda gecikme ücreti istenemeyeceği gerekçesiyle bu talebin reddine karar verilmiş, tarafların temyizi üzerine Dairemizin 01.12.2014 tarihli ilamı ile özetle,”Davacı emekli olarak ayrıldığını iddia ettiğinden TİS 15/A maddesindeki açık düzenleme gereği emeklilik belgesinin işverene verildiği tarihi takip eden gün itibariyle her türlü alacağının ödenmesi gerekir. Nitekim davacıya kıdem tazminatı, izin ve kıdem teşvik ikramiyesi ödemeleri emeklilik aşamasında yapılmıştır. Ödeme zamanının gelmesi dışında Mahkemece kabul edildiği üzere teşvik priminin hesaplanabilirliği, ihtilafsız olması, bilirkişi incelemesi gerekmesi gibi koşullar TİS 15.maddede düzenlenmediğinden gecikilen her gün için TİS 15/B maddesine göre günlük bir yevmiyenin gecikme ücreti olarak verilmesi gerekir. Ödenecek gecikme ücreti cezai şart niteliğinde olduğundan çıplak yevmiye üzerinden hesaplanmalıdır. Maddenin düzenlenişinden davalının temerrüde düşürülmesi ve alacağın bir an önce ödenmesinin amaçlandığı dikkate alındığı, işlemesi gereken faizden çok daha fazla oranda bir alacağın gecikme ücreti adı altında kararlaştırıldığı anlaşılmaktadır. Ancak cezai şart niteliğinde olmakla hakkaniyete uygun bir indirim yapılmalı, indirim yapıldıktan sonra kalan miktar davalı temerrüde düşülseydi alınması gereken faizin aşağısında olmamalıdır. Mahkemenin TİS 15/A ve B maddelerinde düzenlenmeyen gerekçelerle alacağın esası yönünden değerlendirme yapmaksızın gecikme ücreti alacağını reddetmesi hatalı olup kararın bozulması gerekmiştir. ” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyulmuş, davacının 29/05/2013 tarihinde emekli olduğu, emeklilik tarihi itibariyle tüm alacaklarının toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre ödenmesi gerekeceği, toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre süresinde ödenmediğinden davalı tarafın temerrüde düştüğü, toplu iş sözleşmesindeki tanıma göre bu temerrütün cezai şart niteliğinde olduğu, davacı tarafın hak ettiği 11,422,43 TL alacağın dava tarihine kadar bilirkişi tarafından hesap edilen 7.232,40 TL gecikme ücretinin fahiş bulunduğundan; gecikme ücretinin yasal faiz sınırına çekilmesi gerekeceğinin değerlendirmesi ile 183,00 TL gecikme ücreti hüküm altına alınmış ise de bu değerlendirme hatalıdır.
Dairemizin 01/12/2014 tarihli bozma ilamı Mahkeme tarafından yanlış değerlendirilmiştir. Bozma kararında hakkaniyete uygun bir indirim yapılması gerektiği, bu indirim yapıldıktan sonra kalan miktar davalı temerrüde düşseydi alacağı, yasal faizin altında kalmaması gerektiği yönündedir. Mahkemece ödenecek gecikme ücreti cezai şart niteliğinde olduğundan uygun bir hakkaniyet indirimi yapılmalı, yapılan hakkaniyet indirimi neticesindeki gecikme ücreti yasal faizin altında kalmamalıdır.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde davacıya iadesine, 02/06/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.