Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)

Dava Türü : Alacak


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş sözleşmesinin emekli olarak sona erdiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili, ilave tediye ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının kendi işçisi olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, hafta tatili ücretinin hesaplama şekli ve alacaklara uygulanan faizin başlangıç tarihi noktalarında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 46 ncı maddesinin ikinci fıkrası gereğince, çalışılmayan hafta tatili günü için bir iş karşılığı olmaksızın işçinin ücreti tam olarak ödenir. Hafta tatilinde çalışan işçinin ücretinin nasıl hesaplanacağı yasalarda düzenlenmemiş ise de, Dairemizce hafta tatilinde yapılan çalışmanın fazla çalışma sayılacağı, buna göre ücretin yüzde elli zamlı ödenmesi gerektiği görüşü benimsenmiştir. Buna göre hafta tatilinde çalışılmışsa, çalışma karşılığı olmaksızın ödenmesi gereken bir yevmiye yanında, çalışmanın karşılığı da bir buçuk yevmiye olarak ödenmelidir. Şu hale göre çalışılan hafta tatilinin ücreti ikibuçuk yevmiye olmalıdır.
Somut olayda, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hafta tatili günlerinde yaptığı çalışmanın aynı zamanda fazla mesai çalışması olduğu, bu nedenle 8.5 saat çalışması karşılığının saat ücretinin %50 fazlası ile hesaplanacağı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda çalışılan hafta tatili ücretinin, bordrolarda hafta tatili ücreti ödenmemişse 2.5 yevmiye, ödenmişse 1.5 yevmiye üzerinden hesaplanması gerekirken yazılı şekilde saat bazında yapılan hesaplamaya değer verilerek hüküm kurulması isabetsizdir.
3- Davacı davalı Belediyeyi 10.12.2013 tarihli ihtarname ile kıdem tazminatı, fazla çalışma, ilave tediye, dini resmi tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının tebliğ tarihinden itibaren 3 gün içinde ödenmesini isteyerek bu alacaklar yönünden davalıyı temerrüde düşürmüştür. Mahkemece kıdem tazminatına fesih tarihinden, hafta tatili ücreti hariç diğer alacaklara temerrüt tarihi olan 17.12.2013 hafta tatili ücretine dava tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 14.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.