BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Küçükçekmece 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 09.01.2018 tarihinde verilen dilekçeyle ecrimisil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11.10.2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir. Davalı vekili 29.01.2020 tarihli dilekçe ile tavzih isteminde bulunmuştur. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 05.02.2020 tarihli ek karar ile tavzih talebinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın ve kararın davacı vekili tarafından duruşmalı temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne ve duruşma talebinin reddine karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Dava, ecrimisil istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 754,00 TL ecrimisil bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmiş, davacı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili tarafından 29.01.2020 tarihli dilekçe ile tavzih isteminde bulunulmuş olup İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 05.02.2020 tarihli ek kararla, talebinin reddine karar verilmiştir.
Hüküm ve ek karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1.) Ek kararı temyiz eden davacı vekilinin herhangi bir tavzih isteminde bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, davacı vekilinin (tavzih talebi hakkındaki) 05.02.2020 tarihli ek karara yönelik temyiz talebinin hukuki yarar yokluğundan reddine karar verilmiştir.
2.)Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK"nın 362. maddesinde Bölge Adliye Mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, aynı maddenin 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 42. maddesiyle değişik 1/a bendinde de "Miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" hükmüne yer verilmiş; anılan 40.000,00TL"lik kesinlik sınırı 2020 yılı itibariyla 72.070,00TL olarak uygulanmaya başlamıştır.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 27.000,00 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2020 yılı için 72.070,00TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin 05.02.2020 tarihli ek karara yönelik temyiz isteminin hukuki yarar yokluğundan REDDİNE, (2) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin hükme dair temyiz talebinin de HMK"nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesi Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.10.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.