Tebliğname No : 5 - 2013/147510
MAHKEMESİ : Manavgat Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/05/2012
NUMARASI : 2011/129 Esas, 2012/127 Karar
SUÇ : İcbar suretiyle irtikap

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/09/2012 tarihli, 2012/420 Esas, 2012/1771 sayılı Kararına göre 6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesinin sadece karşılıksız yararlanma suçlarını kapsadığı anlaşıldığından, anılan Kanunun irtikap suçu yönünden getirdiği düzenlemeler de gözetilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sosyal Güvenlik Kurumu"nda başmüfettiş olup, katılanın sahibi olduğu eczaneye yönelik bazı usulsüzlük iddialarını soruşturmak amacıyla görevlendirilen sanığın, durumdan haberdar olarak kendisiyle görüşmeye gelen katılana eczanenin defter kayıt ve belgelerinde bir kısım usulsüzlükler bulunduğunu, bazı çalışanların sigortasız olduğunu, bunları resmiyete dökmesi halinde yüksek miktarda para cezalarının yanında, iş yerinin kapanmasının da söz konusu olabileceğini, olayın hapis cezasına kadar gidebileceğini, 40.000 TL para vermesi halinde bu işi halledebileceğini söylediği, 04/11/2010 günü katılanı cep telefonundan arayarak acele gelmesi gerektiğini gelmemesi halinde tutanak tutup savcılığa göndereceğini belirtmesi üzerine katılanın aynı gün durumu kolluğa bildirdiği, 05/11/2010 günü sabah saatlerinde yine kendisini arayan sanığa bankada olduğunu 1-1,5 saat içinde geleceğini ilettiği, bunun üzerine sanığın “işini bitirdiğini ve Antalya"dan ayrılacağını” bildiren yazıyı saat 10.55"de Sosyal Güvenlik Kurumu Rehberlik ve Teftiş Kurulu Başkanlığına faksladığı, katılanın seri numaraları önceden alınmış 40.000 TL"yi çalışma odasında saat 11.00"de sanığa verdiği, yapılan operasyon ve alınan arama kararı doğrultusunda gerçekleştirilen aramada seri numaraları alınmış paraların sanığın çantasında ele geçirildiği; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30/03/2010 tarih ve 2009/5-167-2010/70 sayılı Kararında da açıklandığı üzere; icbar suretiyle irtikap suçunda mağdurun iradesini baskı altında tutmaya elverişli olmak koşuluyla, doğrudan doğruya veya dolaylı biçimde yapılan her türlü zorlayıcı hareketin icbar kavramına dahil olduğu, manevi cebrin, belli bir şiddete ulaşması, ciddi olması, mağdurun baskının etkisinden kolaylıkla kurtulma olanağının bulunmamasının gerektiği, aşamalardaki beyanlar ve olayın oluş şekline göre sanığın öğreti ve uygulamada kabul edildiği üzere yasanın öngördüğü anlamda icbar boyutuna varan bir davranışının bulunmadığı gibi, olaydan sonra görevlendirilen Başmüfettiş Tevfik Özcan tarafından yapılan soruşturma sonucunda düzenlenen 18/05/2011 tarihli rapor ile katılanın sahibi olduğu eczanede usulsüzlükler tespit edilerek katılanın idari, mali ve adli yönden cezalandırılması gerektiğinin bildirildiğinin anlaşılması karşısında, katılanın da meşru zeminde bulunmadığı bu itibarla irtikap suçunun yasal unsurunun oluşmadığı, ancak sanığın eyleminin görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapmaması için menfaat sağlamak niteliğinde olup rüşvet alma suçunu oluşturacağı, esasında teklifi kabul etmemekle beraber suçüstü yapılması için kabul etmiş görüntüsü veren katılanın sanığı yakalattığı, taraflar arasında özgür iradeleri ile yapılmış bir rüşvet anlaşmasının gerçekleşmemesi nedeniyle eylemin rüşvet almaya teşebbüs aşamasında kaldığı gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde icbar suretiyle irtikap suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
TCK"nın 53/1-a maddesindeki yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işleyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 10/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.