İzmir Ceza Kararları - Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/8852 Esas 2015/10718 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/8852
Karar No: 2015/10718
Karar Tarihi: 27.04.2015

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/8852 Esas 2015/10718 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir karara göre, sanık zimmet suçundan suçlu bulunmuş ve mahkeme tarafından verilen hüküm temyiz edilmiştir. Hazine vekili, 3628 sayılı Kanunun 17 ve 18. maddeleri ile CMK'nın 237/2. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak temyiz talebinde bulunmuştur. Sonuç olarak, sanığın üzerine atılı basit zimmet suçu 765 sayılı TCK'nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 15 yıllık ilave zamanaşımına tabi olduğu ve suç tarihi olan 1998 yılı ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, hüküm BOZULMASINA karar verilmiştir. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu karar nedeniyle dava zamanaşımı nedeniyle DÜŞMEKTEDİR. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 3628 sayılı Kanunun 17 ve 18. maddeleri, CMK'nın 237/2. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 102/3 ve 104/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, ve CMUK'un 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'ın 223/8. maddeleri.

5. Ceza Dairesi 2014/8852 E. , 2015/10718 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2014/262435
MAHKEMESİ : Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/11/2012
NUMARASI : 2012/18 Esas, 2012/382 Karar
SUÇ : Zimmet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Zimmet suçundan kamu davası açılması ve suçtan zarar gören Hazine vekilinin 04/07/2014 havale tarihli dilekçeyle hükmü temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, 3628 sayılı Kanunun 17 ve 18. maddeleri ile CMK"nın 237/2. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak Hazinenin katılma talebinin kabulüne karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığın üzerine atılı basit zimmet suçunun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 15 yıllık ilave zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihi olan 1998 yılı ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca davanın zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.