Zimmet suçundan sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 247/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/03/2018 tarihli ve 2017/65 esas, 2018/134 sayılı kararının İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin 11/10/2018 tarihli ve 2018/2106 esas, 2018/2034 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilerek kesinleşmesini müteakip, İstanbul Anadolu Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından anılan karara karşı yapılan itiraz üzerine, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 247/1, 249 ve 62/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin 08/11/2018 tarihli ve 2018/2106 esas, 2018/2034 sayılı kararını müteakip, sanık müdafi tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/03/2019 tarihli ve 2017/65 esas, 2018/134 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine dair merci İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 13/03/2019 tarihli ve 2019/448 Değişik iş sayılı Kararının;
İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/03/2018 tarihli kararını müteakip, sanık müdafin, sanık ... ile birlikte çalışan, müştekinin dosyalarının takibini yapan ve dava konusu olay ile ilgili bilgisi olan tanık Avukat...’ın tanık olarak dinlenilmesi gerektiğinden bahisle yaptığı yeniden yargılanma talebinin reddine karar verilmiş ise de,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11/03/2014 tarihli ve 2012/3-909 esas, 2014/121 sayılı kararında, “Delil ve olayların, yargılamanın yenilenmesi nedeni olarak kabul edilebilmesi için "yeni" olması gerekmektedir. Hükmü veren mahkemeye bildirilmemesi sebebiyle, hükümde dikkate alınmamış olan her olay ve delil hükümlü tarafından bilinip bilinmemesi önemli olmaksızın "yeni" olarak nitelendirilmektedir. Olay ya da delilin yeniliği, olayın kesin hükümden sonra meydana gelmiş olmasıyla değil, kesinleşmiş olan hükmün verilmesi sırasında değerlendirilip değerlendirilmediği ile bağlantılıdır. Kesin hükümden önce meydana gelen ancak mahkemenin bilgisine sunulmayan ya da mahkeme tarafından değerlendirilmeyen deliller ve olaylar da "yeni" sayılmalıdır. Bu doğrultuda hükmü veren mahkemeye bildirilmediğinden yargılama yapılırken değerlendirilemeyen her türlü olgu ve delil de "yeni" sayılmaktadır.” şeklindeki açıklamalar nazara alındığında,
Dosya kapsamına göre, olayın tanığı olan Avukat ...’ın İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesine sunmuş olduğu bilâ tarihli dilekçesinde, sanık ile hukuk bürosunda birlikte çalıştıklarını, müştekinin davalarını sanık ile birlikte takip etmiş olduğunu ve dava dosyasına konu olayın bizzat tanığı olduğunu belirtmiş olması karşısında, kesin hükümden önce meydana gelen ancak mahkemenin bilgisine sunulmayan tanık beyanının yeni delil niteliğinde olduğu cihetle, yargılamanın yenilenmesi talebi olarak ileri sürülen delilin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 318 ilâ 320. maddeleri uyarınca yargılamanın yenilenmesini gerektirecek mahiyette olup olmadığının tespiti bakımından, kabule değer görülerek, toplanacak diğer delillerle birlikte değerlendirildikten sonra yargılamanın yenilenmesinin kabul veya reddine karar verilmesinin uygun olacağı gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 27/03/2019
tarihli ve 94660652-105-34-4568-2019-Kyb sayılı Kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay C.Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdi kılınmakla gereği düşünüldü:
İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin sanık hakkında verdiği ve yargılamasının yenilenmesi istenilen 20/03/2018 tarihli, 2017/65 Esas, 2018/134 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün Dairemizin 2019/6122 Esas sayılı ilamıyla bozulması nedeniyle henüz kesinleşmediği anlaşılmakla, İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 13/03/2019 tarihli ve 2019/448 Değişik iş sayılı Kararının sonucu itibarıyla doğru olduğu gözetilerek, bu karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİNE 20/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.