MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde ... yönetim kurulu başkanı ve üyeleri olan sanıkların, görev yaptıkları döneme ilişkin hak ettikleri huzur hakkı miktarından fazla ücret aldıkları, kooperatifin ödemesi gereken vergileri zamanında ödemeyerek ilgili kurumlara fazladan ödeme yapılmasına sebebiyet verdikleri ve bu suretle kooperatifi zarara uğrattıkları iddia ve kabul edilen somut olayda; sanıkların aşamalardaki tüm savunmalarında üzerlerine atılı suçu kabul etmedikleri, aynı bilirkişiden alınan asıl ve ek raporlarda sanıkların vergi dairesi ile belediyeye yapmaları gereken ödemeleri zamanında yapmayarak 5.578,52 TL ve 9.057,33 TL gibi farklı miktarlarda kooperatifi zarara uğrattıklarının tespit edilmesi, yargılama sürecinde katılan kooperatif vekili ile sanıklaın bahsettikleri ve sanıklar aleyhine açılmış tazminat davasında alınmış olan 18/12/2013 ve 02/06/2014 tarihli bilirkişi raporlarında iddianameye konu eylemler nedeniyle zarar oluşmadığının tespit edilmesi ve davanın kooperatif vekilinin davadan feragatı nedeniyle reddedilmesi karşısında; maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılabilmesi açısından, dosyanın Sayıştay emekli uzman denetçilerinden oluşturulacak üç kişilik bilirkişi heyetine tevdi edilerek, Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/475 Esas, 2019/439 Karar sayılı dosyası getirtilerek verilen karar ve alınan bilirkişi raporları ile kovuşturma aşamasında alınan 10/06/2013 ve 24/07/2013 tarihli bilirkişi raporları arasındaki çelişkileri giderecek ve tüm savunmalar ile savunmalarda sunulan yazılı belgeleri de ayrı ayrı değerlendirecek şekilde rapor alındıktan sonra, sanıkların geriye dönük olarak fazla huzur hakkı almaları eyleminin sübutu halinde 1136 sayılı Kanunun 56/6 ve Ek-2. maddelerinde belirtilen suçu, diğer isnatların sübutu halinde ise görevi kötüye kullanma suçunu oluşturabileceği nazara alınarak, hukuki durumlarının takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma sonucu yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Sanıkların geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları ile cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar gözetilerek takdiri indirim uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerekirken, duruşma tutanaklarına yansımış olumsuz tutum ve davranışı bulunmayan sanıklar hakkında "yargılama sürecinde gözlemlenen olumsuz tutum ve davranışlarına göre" biçimindeki dosya kapsamıyla uyumlu olmayan gerekçe ile TCK"nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-d maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanıklar hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi uyarınca, ayrıca, cezalarının infazından sonra işlemek üzere hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkileri kullanmalarının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 02/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.