MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Hazine vekili tarafından verilen 06/11/2013 tarihli, mahkumiyet hükmünün onamasına ilişkin temyiz iradesi içermeyen dilekçesinin mahiyeti karşısında, incelemenin sanık müdafin temyiz itirazlarıyla SINIRLI OLARAK YAPILMASINA karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre hakaret suçundan yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; maddi gerçeğin hiçbir tereddüde yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın, suçtan zarar görene ve başka kişilere karşı alacaklı sıfatıyla yaptığı icra takip dosyalarının, takibe esas senet veya diğer belgelerin, hakkında tefecilik suçuna ilişkin başka soruşturma ya da kovuşturma evrakı bulunup bulunmadığının araştırılarak, bulunması halinde getirtilip incelenmesinden, varsa icra takip borçlularının sanıktan faiz karşılığında borç para alıp almadıkları hususunda tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulmasından, suç tarihinin tespiti açısından sanık ve suçtan zarar görenin yeniden beyanlarına başvurularak, senedin tanzim edildiği ve paranın alındığı tarihler ayrıntılı olarak sorulup aradaki çelişkiler giderilmek suretiyle suç tarihinin kesin olarak saptanması ve faiz karşılığı ödünç para verme işi ile uğraşıp uğraşmadığı hususunun kolluk marifetiyle tetkik edilmesinden sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,Hükmedilecek seçenek yaptırımın infazı ile ulaşılmak istenilen temel amacın, sanığın yeniden suç işlemesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, sanığın sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırma niteliğinde olması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında hakaret suçundan hükmedilen hapis cezasının, 5237 sayılı TCK"nın 50/1-d maddesi uyarınca 3 ay süre ile Kayseri il merkezindeki alkollü içki satışı ve servisi yapılan yerlere girmekten, gitmekten ve herhangi bir şekilde hizmet almaktan yasaklanma şeklinde işlenen suçla ilgisi bulunmayan ve sanığın ıslahını sağlayacak nitelikte olmayan tedbire çevrilmesine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA 03/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.