İzmir Ceza Kararları - İhmali davranışla görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9998 Esas 2019/4695 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9998
Karar No: 2019/4695
Karar Tarihi: 30.04.2019

İhmali davranışla görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9998 Esas 2019/4695 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sulh Ceza Mahkemesi, ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan sanığı mahkum etti. Ancak, hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda hüküm verilmedi. Ayrıca, sanık hakkında hak yoksunluğuna karar verilmedi ve gerekçeli kararda suç tarihi yanlış belirtildi. Bu gerekçelerle, mahkeme kararı temyiz edildi ve Yargıtay Ceza Dairesi, hükmü bozdu. Yargıtay Ceza Dairesi ayrıca, sanık hakkında hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğini, suç tarihinin yanlış belirtilmesinin kanuna uygun olmadığını belirtti. Hükmün bozulması sonucunda, kanunlar 53/1-a, 53/5, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uygulanır. Bu kanun maddeleri, sanığın suçunun ne olduğu, hangi hak yoksunluklarına karar verilmesi gerektiği, neden hüküm açıklanmasının geri bırakılması konusunda değerlendirme yapılması gerektiği gibi konuları detaylı bir şekilde açıklamaktadır.

5. Ceza Dairesi 2015/9998 E. , 2019/4695 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 tarihli ve 2008/149-163, 13/11/2007 tarihli ve 2007/171-235 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilemeyeceğinin CMK’nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu ve sanığın 02/10/2012 tarihli celsede mahkumiyet kararı kurulması halinde hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini kabul ettiği gözetilerek, sanığın kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususunda ulaşılacak kanaate göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, sanık asilin iradesini gösteren beyanı yerine müdafin 18/07/2013 tarihli celsedeki sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına rıza göstermeyen beyanı esas alınarak yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle anılan hükmün uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Gerekçeli karar başlığında 17/12/2011 olan suç tarihinin 14/12/2011 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-(c) madde-fıkra-bendine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 30/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.