MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
KATILANLAR : ..., ...
SUÇ : Zimmet, icrai davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Kovuşturma evresinde sanık ... hakkında şikayetçi olmadığını beyan eden katılan ..."ın sadece iddianamede yer alan 5 no"lu isnat yönünden kamu davasına katılmasına karar verildiği, ayrıca diğer isnatlar yönünden CMK"nın 260/1. maddesi anlamında katılan sıfatını alabilecek surette doğrudan zarar görmediği anlaşıldığından, CMUK"nın 317. maddesi uyarınca 5 no"lu isnat yönünden sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz itirazları dışındaki isnatlara ilişkin temyiz isteminin REDDİNE, sanıklar hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların, CMK"nın 231/12. maddesi karşısında itiraza tabi olup temyizi mümkün bulunmadığından, aynı Kanunun 264. maddesi de gözetilerek sanıklar müdafin temyiz isteminin itiraz mahiyetinde kabulü ile mercince değerlendirilip gerekli kararın verilmesi mümkün görüldüğünden, incelemenin katılan ..."ın sanık ... hakkında 5 no"lu isnat yönünden verilen beraat, katılan ... vekilinin sanıklar hakkında zimmet suçundan verilen beraat ve sanık ... hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet, sanık ... müdafin ise bu sanık hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında zimmet ve icrai davranışla görevi kötüye kullanma suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan ...

Başkanlığı vekilinin ve katılan ..."ın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında icrai davranışla görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanığın üzerine atılı sübutu kabul edilen görevi kötüye kullanma eylemlerini aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değişik tarihlerde işlemesi, suç kastının yenilendiğini, eylemlerin bağımsız suç olarak kabul edilmesini gerektirir neden bulunmaması karşısında, hakkında TCK"nın 43/1. maddesi gereğince zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik bulunmadığı gözetilerek, tebliğnamede yer alan bu yöndeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken, söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar göz önünde bulundurularak ve somut gerekçeler tek tek belirtilmek suretiyle ilgili kanun maddesindeki cezanın alt ve üst sınırları arasında takdir hakkının kullanılması gerektiği gözetilmeden, somut gerekçe gösterilmeksizin yasadaki ifadelerin aynen tekrarı sonucu alt sınırdan fazlaca uzaklaşılmak suretiyle aynı Kanunun 3 ve 61. maddelerine aykırı davranılması,
TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesinin uygulanmaması,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın CMK"nın 231/11. maddesi gereğince ele alınması için ilgili mahkemesine ihbarda bulunulup bulunulmayacağı hususunda karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, katılan ... vekilinin ve sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 13/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.