MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Zimmet suçundan mahkumiyet, resmi belgede sahtecilik suçundan beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre zimmet suçu bakımından yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Zimmet eyleminin muhasebe ve mahsup fişlerinin muhteviyatlarının sanık tarafından değiştirilerek gerçekleştirildiğinin dosyada mevcut olan 14/01/2011 tarihli tutanaklar ve 16/03/2012 tarihli bilirkişi raporuyla anlaşılması karşısında, sahteciliğe konu belgelerin niteliğinin araştırılıp, sanığın sahtecilik suçuna konu eylemlerinde iğfal kabiliyeti olup olmadığı da irdelenerek, gerekirse bu hususta bilirkişi raporu alınması sonrasında sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, resmi belgede sahtecilik suçundan eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Zimmet eylemini aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla işlediği anlaşılan sanık hakkında TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanmaması,
Zimmete konu 578.042,94 TL"nin sadece 90.000 TL"lik kısmının sanık tarafından ödendiğinin anlaşılması karşısında, zimmete geçirilen paranın aynen iadesi veya uğranılan zararın tamamen tazmin edilmesi koşulları oluşmadığı halde, uygulanma imkanı olmayan TCK"nın 248/1. maddesine göre sanığın cezasından indirim yapılması,
Yüklenen zimmet suçunu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen ve hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince, ayrıca, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı iptal Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle zimmet suçu yönünden TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
Hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinde CMK"nın 223/2-a madde-fıkra-bendine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin ve sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 14/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.