MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 30/04/2015 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 24/02/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylemden kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kendisine hakarette bulunduğunu ve tehdit ettiğini, ceza yargılaması sonunda mahkumiyetine karar verildiğini belirterek, olay nedeniyle oluşan manevi zararının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalının, davacıya hakaret ettiği ve davacıyı tehdit ettiği iddialarından dolayı yargılanıp mahkûmiyetine ve fakat hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, davaya konu haksız eylemlerin sabit olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 58. maddesine göre kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hâkim, manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur durumlarını, sıfatlarını, işgal ettikleri makam ile sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hâl ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak göstermelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hâkimin hukuka ve hakkaniyete göre hüküm vermesi gerektiği 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek miktar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O hâlde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut hâlde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olan olayda; davacının lise müdürü, davalının ise davacının görev yaptığı okulda öğrenci velisi olduğu, davalının oğlu hakkında disiplin işlemi sürecinin başlatılması nedeniyle taraflar arasında tartışma yaşandığı, tartışma esnasında davalının davacıya kişilik haklarına saldırı teşkil eden sözler sarfettiği, söz konusu olayın okul içerisinde aleni olarak gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Bir bütün olarak tarafların sosyal konumları ve ekonomik durumları, olayın meydana geldiği yer ve zaman ile yukarıdaki açıklanan ilkeler dikkate alındığında, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğu kabul edilmelidir. Davacı yararına daha az miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.