MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki maddi ve manevi tazminat davasından dolayı yerel mahkemece verilen gün ve sayısı yukarıda yazılı kararın; Dairemizin 26/06/2018 gün ve 2018/1611-2018/5123 sayılı ilamıyla temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Süresi içinde davalılardan ... vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla HUMK’un 440-442. maddeleri uyarınca tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; Dairemizin 26/06/2018 gün, 2018/1611 esas ve 2018/5123 karar sayılı ilamı ile davalılardan ...’ın temyiz dilekçesi süreden reddedilmiş, davalılardan ... vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenmesi üzerine dosya yeniden incelenmiştir.
Davacılar vekili; 20/01/2013 tarihinde davalılardan ...’ın sahibi olduğu, diğer davalının ise sevk ve idaresinde bulunan...plaka sayılı aracın, davacılardan ...’ın eşi diğer davacıların ise babası olan müteveffa...’ın kullanmış olduğu... plakalı araca çarpması neticesinde müvekkillerinin desteğinin yaşamını kaybettiğini, davalılardan ...’ın taksirle ölüme neden olmak suçundan ... Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2013/127 esas, 2014/53 sayılı kararı ile cezalandırılmasına karar verildiğini belirterek, destekten yoksun kalma tazminatı ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, yersiz açılan davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece; ... Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi Başkanlığı’nın 30/10/2013 tarihli kusur raporu ile hesap raporu benimsenerek, maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davalılardan ...’ın temyizi üzerine Dairemiz 26/06/2018 gün, 2018/1611 esas ve 2018/5123 karar sayılı ilamı ile kesinleşme şerhinin kaldırılmasına yönelik istemin reddine ilişkin ek kararın temyizi kabil olmadığı, asıl kararın temyiz istemi yönünden de on beş günlük yasal süresinin geçtiği gerekçesi ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Tebligat Kanunu"nun 10/1-2 fıkraları "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsın bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılmaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir, tebligat buraya yapılır" hükümlerini içermektedir. Aynı Kanun"un "Tebliğ imkansızlığı ve Tebellüğden imtina" başlıklı 21. maddesinde ise muhatabın adresinde bulunmaması halinde yapılacak işlemler ve bu kapsamda 21/1. maddesinde muhatabın adresten geçici olarak ayrılmış olması halinde tebligat usulü, 21/2. maddesinde ise mernis adresine tebligat usulü düzenlenmiştir.
Dosya kapsamına göre; 08/04/2015 tarihli gerekçeli karar davalılardan ..."a "mernis" şerhli olarak tebliğe çıkmış ve "mahalle muhtarına teslim edilip 2 nolu haber kağıdı kapısına yapıştırıldı" ibaresi ile Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmiş ve temyiz edilmediğinden bahisle yerel mahkemece, hükmün "23/10/2015 tarihinde kesinleştiğine dair kesinleşme şerhi" düzenlenmiştir. Bunun üzerine davalı ... vekili 26/08/2016 günlü dilekçe ile gerekçeli karar tebliğinin usulüne uygun olmadığını belirterek kesinleşme şerhinin kaldırılarak gerekçeli kararın taraflarına tebliğini talep etmiştir. Mahkemece, 29/08/2016 günlü ek karar ile "davadan el çekilmiş olmakla, usulsüz tebligat iddiasının ancak temyizen incelenebileceği" gerekçesiyle kesinleşme şerhinin kaldırılması talebinin reddine karar verilmiştir. Davalı ... vekili ek karar ile asıl kararı temyiz etmiştir.
Dosya kapsamından; davalı ..."a dava dilekçesi "mernis şerh"li olarak Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi uyarınca "mahalle muhtarına teslim edilip giriş kapısına 2 nolu haber kağıdı yapıştırıldı" şeklinde tebliğ edilmiş, tensip zaptı ve duruşma günü ise yine aynı adrese mernis şerhi ile tebliğe çıkarılmış, "bizzat kendi imzasına" tebliğ edilmiştir. Bu haliyle mernis adresi bilinen adres olmuştur.
Yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler kapsamında tebligatın öncelikle bilinen adrese çıkartılması, bu adreste yapılamayarak iade edilmesi halinde ise mernis adresine çıkartılması gerekmektedir. Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine eklenen ikinci fıkrasında gerçek kişilere yapılacak tebligatla ilgili olarak iki aşamalı bir yol benimsenmiştir. Bilinen adresin muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi ve başka bir adresi olması arasında fark bulunmamaktadır.
Bilinen adrese çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre çıkartılacaktır. Hem Kanun metninde hem yasanın uygulanmasını gösteren yönetmelikte ve hem de madde gerekçesinde muhatabın sadece adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin bilinen adres olarak bildirilmesi halinde doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre tebligat yapılacağı açıklamasına yer verilmemiş, bilakis bildirilen adrese tebligat yapılamaması halinde 21/2. maddeye göre tebligat yapılacağı önemle vurgulanmıştır. Adres kayıt sistemindeki adres, tebligat yapılamayacağı açıkça anlaşılan bir adres olmadığı için öncelikle normal bir tebligat çıkarılarak Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesinde ve Tebligat Yönetmeliğinin 30. maddesinde muhatap lehine olan araştırmalar yapılarak tebligatın kendisine ulaşması ve bilgilendirme işleminin yerine getirilmesi gerekir.
Şu halde, dosyada davalı ..."ın bilinen adresi haline gelen adresine mernis şerhsiz olarak çıkarılan ve iade olunan bir tebligat bulunmadığından, davalılardan ..."a mernis şerhli olarak 12/10/2015 tarihinde yapılan gerekçeli karar tebliği usulsüz olup, bu nedenle de davalının temyizinin süresinde olduğu, davalının temyiz itirazlarının incelenmesi gerekirken, sehven davalının temyiz dilekçesinin Dairemizce reddine karar verildiği anlaşıldığından davalılardan ...’ın karar düzeltme talebinin kabulü ile, Dairemizin 26/06/2018 gün, 2018/1611 esas ve 2018/5123 sayılı ilamının kaldırılmasına karar verilip davalının temyiz itirazlarının incelenmesine geçildi:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 440-442. maddeleri gereğince davalılardan ...’ın karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 26/06/2018 gün, 2018/1611 esas ve 2018/5123 karar sayılı ilamının kaldırılmasına; mahkemece verilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının karar düzeltme isteyen davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın bundan mahsubuna 25/09/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.