MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 23/02/2017 gününde verilen dilekçe ile internet yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeni ile manevi tazminat ve özür metninin yayınlanması istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 31/10/2017 günlü karara karşı taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; taraf vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 29/03/2018 günlü ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi kararının Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Davalının temyiz dilekçesi yönünden;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL dir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 47.530,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Somut olayda, istem basın yoluyla kişilik haklarının ihlalinden kaynaklanan manevi tazminat ve özür metninin yayınlanması talebine ilişkindir. İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne, 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınıp davacıya verilmesine, özür metni yayınlanması talebinin reddine hükmedilmiş, bu karara karşı Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekili ve katılma yolu ile davacı vekilinin istinaf başvurusu talebinin esastan reddine dair verilen karara karşı da davalı vekili ile katılma yoluyla davacı vekili temyiz yoluna başvurmuş olup, davalı aleyhine hükmedilen miktarın kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. Temyize konu edilen mahkemece kabul edilmeyen miktar, yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir. Bu nedenle, davalının temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
2-Katılma yolu ile temyiz, asıl temyiz talebine sıkı sıkıya bağlıdır ve ona tabidir. Asıl tarafın temyiz ettiği kararın temyizi kabil değilse (HMK m.362), karşı (kendi temyiz süresini
geçirmiş olan taraf) taraf cevap dilekçesi (katılma yolu) ile hükmü temyiz edemez. Temyiz yoluna başvuranın temyiz talebi Yargıtay tarafından esasa girilmeden reddedilirse, katılma yolu ile başvuranın temyiz talebi de reddedilir. (HMK. m.366, 348/2)
Davalının temyiz dilekçesinin değer yönünden reddine karar verildiğine göre, katılma yolu ile kararı temyiz eden davacının da Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 348. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2) no’lu bentte gösterilen nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, davalının temyiz dilekçesinin ise (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi hukuk dairesine GÖNDERİLMESİNE ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 10/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.