MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 01/07/2014 gününde verilen dilekçe ile taksirle yaralama eyleminden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; ilk derece mahkemesi tarafından maddi ve manevi tazminatın kısmen kabulüne dair verilen 25/10/2016 günlü karara karşı davacı vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvuruları üzerine yapılan incelemede; davacının "tedavi giderlerine" ilişkin istinaf itirazının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, davalıların "manevi tazminatın miktarına" ilişkin istinaf itirazlarının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, karar verilerek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak hükmün yeniden tesisine, maddi ve manevi tazminatın kısmen kabulüne dair verilen 13/02/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle HMK 355. maddesindeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş olmasına, dava şartları, delillerin toplanması ve hukukun uygulanması bakımından da hükmün bozulmasını gerektirir bir neden bulunmamasına göre davalı ...’ın tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-) Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, trafik kazası sonucu yaralanma eylemi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hükme karşı taraf vekillerince istinaf talebinde bulunulmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince davacının tedavi giderlerine ilişkin istinaf itirazının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, davalıların manevi tazminatın miktarına ilişkin istinaf itirazlarının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, kabul edilen istinaf itirazları sebebiyle kararın kaldırılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, park halindeki ... plakalı 2013 model Porsche Cayenne Diezel marka aracına binmek için sürücü kapısını açtığı sırada, davalı ..."a ait, diğer davalı ...’un sevk ve idaresindeki 35 TBU 52 plakalı otomobilin sağ ön kısmıyla önce davacı aracının arka sol kısmına ve sonra savrularak aracına binmekte olan davacıya çarptığını, çarpma sonucunda davacının basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde her iki araçtan akan kaynar suların yere düşen davacının yüzüne ve vücudunun değişik yerlerine akması suretiyle yaralandığını, davacıda olay nedeniyle ileri derecede yanıklar meydana geldiğini, ayrıca davacının aracında değer kaybı da oluştuğunu belirterek uğranılan maddi ve manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme karşı davacı ve davalılar tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi ilgili dairesince; davacının tedavi giderlerine ilişkin istinaf itirazının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, davalıların manevi tazminatın miktarına ilişkin istinaf itirazlarının esastan kabulüne, diğer istinaf itirazlarının esastan reddine, kabul edilen istinaf itirazları sebebiyle kararın kaldırılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesi (818 sayılı BK m. 47) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olay tarihi, olayın gelişim şekli, davacının yaralanma derecesi, davalı ...’un asli ve tam kusurlu olması ile yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 373/2 ve 371. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, davalı ...’ın tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.