MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 08/07/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; ilk derece mahkemesi tarafından davanın kısmen kabulüne dair verilen 13/10/2016 günlü karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b-1 maddesi gereğince reddine dair verilen 28/12/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, rekreasyon çalışmaları sonucu hasar görmesi nedeniyle zorunlu olarak deplase edilen enerji nakil hattı direği için harcanan deplase bedelinin ödetilmesi istemine ilişkindir. İlk derece mahkemesince; davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; bu karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalı tarafça yapılan rekreasyon çalışmaları sırasında, yüklenici firmanın davacı adına tescilli ... sayılı parsel üzerinde bulunan ... enerji nakil hattına ait 2521 numaralı direğin ayaklarına molozlu hafriyat döktüğü, bu nedenle direk ayakları eğilerek zarar gördüğü gibi, can ve mal güvenliği ile sistem arz güvenliğinin devamı açısından da tehlike oluşturduğu, 12/02/2014 tarihinde yapılan tespit sonrası, direkteki güvenliğin sağlanması amacıyla değiştirilmesi için ihale açıldığı, 19/03/2014 tarihinde ihale yapılarak dava konusu direğin ihale bedeli ödenmek suretiyle değiştirildiğini beyan ederek uğranılan zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, idare mahkemelerinin görevli olduğunu, zarar oluştuğu iddia edilen işin yüklenici firma tarafından yapıldığından husumetin yüklenici firmaya yöneltilmesi gerektiğini, direğin değişimine gerek olmadan tamiratla zararın giderilebileceğini belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, davacının zararının alınan bilirkişi raporu sonucunda belirlendiği, zararın meydana gelmesinde davalı kurum yüklenicisinin tamamen kusurlu olduğu, çalışmanın dava dışı alt işveren şirkete yaptırıldığı, bağımlılık ilişkisi, denetim yetkisi ve bu kapsamda emir, talimat ve kontrol yetkisi bulunan davalı idarenin, iş sahibi olarak adam çalıştıranın sorumluluğu kapsamında meydana gelen hasardan sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, karara karşı davalı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; dava konusu zarar miktarının hesaplanması yönünden alınan bilirkişi raporunda, teknik olarak direğin yenilenmesi gerektiğinin belirtildiği, ancak; direğin teferruatı olarak gösterilen askı takımı, zincir, izalatörlerin, bu kapsamda yeni direklere montesinin yapılıp yapılamayacağı değerlendirilerek, bu konuda zarar miktarına bu kısımların da dahil olup olmadığı, yine direğin yenilenmesinin gerektiği raporda belirtilmesine rağmen, direğin onarım ile kullanılmasının teknik açıdan mümkün olup olmadığı gibi hususların değerlendirilerek ek rapor alınması yoluna gidilmiş, alınan ek rapor sonucu direğin uğradığı hasardan dolayı değişiminin zorunlu olduğu, mevcut bazı parçalarının yeniden kullanımının ve aynı yere dikilmesinin elektrik iletim güvenliği açısından uygun olmadığının belirlenmesi nedeniyle ispatlanan dava yönünden ilk derece mahkemesinin kararı usul ve hukuka uygun bulunmuş, bu nedenle davalının istinaf talebinin HMK 353/1-b-1 maddesi gereğince reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından ilk derece mahkemesince alınan bilirkişi kök raporundaki birtakım eksiklikler nedeniyle ek rapor alma yoluna gidilip, ek rapor sonucu değerlendirildikten sonra yeniden esas hakkında karar verildiğinden HMK m.353/1-b-3 gereği yeniden esas hakkında hüküm kurması gerekirken davalının istinaf başvurusunun HMK m. 353/1-b-1 gereğince reddine karar verilmekle yetinilmiş olması doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.