MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... Sigorta Aracılık Hizmetleri Ltd. Şti. aleyhine 10/05/2016 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu yaralanma nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 26/10/2017 günlü karara karşı davacı vekili ile davalılar vekilinin istinaf başvuruları üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurularının ayrı ayrı esastan reddine dair verilen 09/05/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.

-K A R A R-

Davacılar vekili; davalı ... Limited Şirketine ait, davalı sürücü ...’nın sevk ve idaresindeki aracın, 13/06/2014 tarihinde karıştığı tek taraflı trafik kazası neticesinde, aynı araçta yolcu olarak bulunan müvekkilinin yaralandığını belirterek 100.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili; davacının kendi kusuru sonucu yaralandığını, ceza yargılamasının devam ettiğini, müvekkili ...’nın meydana gelen trafik kazasında kusurunun bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre davanın kısmen kabulü ile 20.000,00 TL manevi tazminatın 13/06/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; karara karşı davacı vekili ve davalılar vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk Dairesince, davacı vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvurularının Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiş; Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL’dir.
İlk derece mahkemesince, davacı lehine hükmedilen 20.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince tarafların istinaf başvurularının ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiştir.
Davacı yönünden kabul edilen manevi tazminat bakımından temyize konu edilen karar davalılar yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01/06/1990 tarih ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine, 08/06/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.