MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet, düşme, ceza verilmesine yer olmadığı
TEMYİZ EDENLER : Katılan sanıklar müdafii, mağdur sanıklar müdafii

K A R A R
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Mağdurlar ... ile ..."in 08/01/2014 tarihli oturumda şikayetten vazgeçtikleri ve yöntemince kamu davasına katılmadıkları, bu nedenle sanıklar ... ile ... hakkında tehdit eylemlerinden kurulan hükümleri temyize hak ve yetkileri bulunmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca mağdurlar ... ile ... vekilinin TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B-Diğer hükümlere yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
1-Sanık ... hakkında hakaret suçlarından kurulan beraat hükümleri, sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hüküm, sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan beraat hükümleri ile sanık ... hakkında mala zarar verme, tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan beraat hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Eylemlere, yükletilen suçlara ilişkin verilen beraat ve ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına yönelik katılanlar ..., ... ve ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,

2-Sanık ... ve ... hakkında hakaret suçlarından kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümler ile sanıklar ... ve ... hakkında tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
a)Sanık ... yönünden;
Sanığın tehdit suçundan beraat etmesi karşısında, TCK"nın 125/1. maddesi kapsamındaki hakaret suçunun CMK"nın 253/3. maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, aynı Kanun"un 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda belirlenmesi zorunluluğu,
b)Sanıklar Mehmet ve İzzet yönünden;
aa) Sanıkların aşamalarda atılı suçu kabul etmemeleri, tanık Şirin"in sanıkların tehdit eyleminden bahsetmemesi, katılanlar Zeynep ve Nevin"in aşamalarda birbirleri ve kendileri ile çelişen ifadeleri, olayın aynı zamanda tanığı olan ve ifadesi hükme esas alınan müşteki Pınar"ın soruşturma aşamasında tehdit eyleminden bahsetmemesi, mahkemede ise her iki sanığın da tehdit sözleri söylediğini belirtmesine rağmen soruşturma evrakı tefrik edilen suça sürüklenen çocuk Süleyman Söylemezgil hakkında ... 4. Çocuk Mahkemesi"nin 2012/672 Esas sayılı dosyasında verdiği beyanında sanık ..."in tehdit eyleminden bahsetmemesi karşısında; katılanlar ile müştekinin beyanları arasındaki çelişkilerin giderilmeye çalışılıp giderilemediği takdirde hangi anlatımın hangi nedenle üstün tutulduğu yeterince açıklanmadan ve sanıklar ile katılanlar arasında park meselesi nedeniyle çıkan tartışma sonrası ani gelişen olayda, sanıklar arasında fikir ve irade birliğinin ne şekilde gerçekleştiği, birlikte suç işleme kararına nasıl ulaştıkları hususları da denetime elverişli olacak biçimde açıklanıp tartışılmadan, sanıklar hakkında yazılı şekilde tehdit suçundan hükümler kurulması,
bb)(2/b-(aa)) nolu bozmaya uyulması halinde;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümlerinin yeniden düzenlenmesi, sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunması, hakaret suçunun ise, suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın 253/3-son cümlesi uyarınca tehditle birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığının anlaşılması ve yeni düzenleme karşısında, hakaret suçu yönünden de uzlaştırma önerisinde bulunulmasının gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
c)Kabule göre de;
aa)Karşılıklı eylemler şeklinde gerçekleşen olayda ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda tarafların farklı beyanlarda bulunmaları karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,

bb)Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnameye kısmen uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.