MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.11.2016 gün, 2016/950 Esas ve 2016/436 Karar sayılı kararıyla, 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h, 143. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle yargılanan sanığa, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verilmesi karşısında, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1-Müştekinin 03/12/2012 tarihli duruşmada, komşularının motosikletinin başında 3 kişi gördüklerini ve tanık ...’in ise...’ın ... ile birlikte suça konu motosikletle yanlarına geldiğini beyan ettiği anlaşılmakla; müştekinin beyanında belirttiği komşularının ve... isimli şahsın tanık olarak duruşmada dinlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi, ayrıca tanıklar ...ve sanık ...’ın olay gecesine ilişkin HTS kayıtlarının Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumundan getirtilmesi ve yapılacak araştırma ve inceleme sonucuna göre deliller bir bütün halinde değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
Sanığın, katılanın sokak üzerinde park halinde bulunan motosikletini çalması şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suçun hukuki nitelendirmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/2-h. maddesi ile uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.