MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilen sanığın 24/03/2016 tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 31/03/2016 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar verilerek ve sanığın yokluğunda verilen hükmün doğrudan ""Mernis adresi"" şerhli şekilde 7201 sayılı kanunun 21/2 maddesine göre muhtara yapılması yasa ve usule aykırı tebligat olduğundan, sanığın cezaevinden gönderdiği dilekçe ile hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından, sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesine göre, anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- Somut olayda müştekilerin eşyalarını çalan kişiyi uyumaları nedeniyle görmedikleri, sanığın kollukta 01/08/2015 tarihinde verdiği ifadesinde ""Bagaj

kapağının düşmesi nedeniyle aracın muavini ile birlikte bagaj kapağını yerine taktıklarını, bu nedenle bagaj kapağında parmak izinin bulunduğunu, suçlamayı kabul etmediğini"" ifade etmesine göre, olayın aydınlatılması için sanığın savunmasında bahsettiği olayın doğruluğu araştırılarak sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de; sanığın eylemlerinin ulaşım aracı içinde gerçekleştirdiği göz önüne alınarak TCK’nın 142/1-c maddesi ile cezalandırılması gerekirken TCK’nın 142/1-b maddesi ile cezalandırılması,
3-Sanık hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 18.07.2014 tarihli iddianame ile TCK"nın 142/1-c maddesi ile cezalandırılması talep edildiği halde CMK’nın 226. maddesine uygun şekilde ek savunma hakkı verilmeden TCK’nın 142/1-b maddesi ile cezalandırılması sonucu savunma hakkının kısıtlanması,
4-Müştekilerin soruşturma aşamasında 04.00 sıralarında dışarıdan gürültü duymaları üzerine uyandıklarında hırsızlık eylemini fark etmiş olmaları ve olay günü güneşin doğuş saatinin 05.35 olduğunun anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK’nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 20.10.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.