MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay yerini gören kamera kayıtlarından suçun 04.00-04.30 arasında işlendiğinin, suç tarihinde yaz saati uygulaması da dikkate alınarak UYAP"tan alınan çizelgeye göre güneşin saat 05.46’da doğduğunun, gündüz vaktinin ise saat 04.46’da başladığının anlaşılması karşısında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK’nın 143/1. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından; iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlerde sanıklar hakkında TCK"nın 116/1. maddesi uyarınca temel ceza olarak belirlenen 6 ay hapis cezasından aynı Kanun"un 119/1-c maddesi gereğince bir kat artırım yapılırken 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmek suretiyle fazla ceza tayin edilmiş ise de, suçun gece sayılan zaman diliminde işlenmiş olması nedeniyle TCK’nın 116/4. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden eksik cezaya hükmedildiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 04/03/2008 gün ve 47/43 sayılı kararında açıklandığı üzere, yukarıda eleştiri konusu yapılan ve sanıkların gerçekte alması gereken ceza miktarlarından daha az bir ceza almasına yol açan mahkeme uygulamasının sanıkların lehine olması nedeniyle, bu yanılgılı uygulamada yapılan hatadan ötürü ikinci kez atıfet sağlayacak şekilde bozma yapılmasının adalet ve hakkaniyete uygun olmayacağı anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 04/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.