MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Anayasa"nın 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarında başvurulacak kanun yolu, mercii, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerektiği halde, karar tarihinde cezaevinde hükümlü bulunan sanık ...’a CMK’nın 263.maddesi uyarınca hükmün cezaevi veya tutukevi aracılığı ile verilecek dilekçe ile temyiz edilebileceğine ilişkin bir açıklık bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık ...’un temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1-Hırsızlık suçundan hüküm kurulurken asgari hadden ceza tayin edildiği belirtildiği ve suç tarihi itibariyle TCK"nın 142/2-d maddesinde öngörülen cezanın alt sınırı 3 yıl olduğu halde, temel cezanın 5 yıl olarak belirlenerek hüküm kurulmak suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
2-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde suç tarihi dikkate alındığında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesi uyarınca en fazla 1/3 oranında artırım yapılması gerekirken 1/2 oranında artırım yapılarak fazla cezaya hükmolunması,
3-Sanık ...’un hüküm tarihinde farklı yargı çevresi olan Ordu Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunduğunun UYAP kayıtlarından anlaşılması karşısında; duruşmadan bağışık tutulmak istediğine dair bir talebi olmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 07/05/2015 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, CMK’nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 17/12/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.