Mala zarar verme suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair ....Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2014 tarihli ve 2013/143 esas, 2014/139 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 10/07/2020 gün ve 94660652- 105-12-6509-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/07/2020 gün ve 2020/68399 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya aslının, diğer sanık yönünden Mahkemesince verilen ek karara karşı temyiz talebinde bulunması nedeniyle Yargıtay"da olduğu anlaşılmakla onaylı dosya sureti üzerinde yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanığın mala zarar verme suçu ile birlikte işlediği iddia olunan hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarından hakkında hükmolunan mahkumiyet hükümleri yönünden temyiz yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 10/01/2019 tarihli ve 2016/13200 esas, 2019/493 karar sayılı ilamı ile bozma kararı verilmesini müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın atılı hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarını işlediği sabit olmadığından bahisle Bingöl 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/07/2019 tarihli ve 2019/104 esas, 2019/278 sayılı kararı ile beraatine karar verildiği görülmekle, Yargıtay 2. Ceza Dairesince beraate konu suçların yanında sanığın önceden mahkumiyetine karar verilen mala zarar verme suçuna ilişkin hükmün kesin nitelikli olması nedeniyle temyiz incelemesine konu edilemediği anlaşılmış ise de, mala zarar verme suçunun beraat kararı verilen hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarıyla bağlantılı olduğu ve her üç suçun birlikte işlendiğinin iddia edildiği, sanığın mala zarar verme suçunu işlediğine dair de mahkumiyete yönelik kesin delil elde edilemediği gözetilmeksizin, beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesindeisabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar sanık ... hakkında,... Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2014 tarihli ve 2013/143 Esas - 2014/139 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararları verilmesinden sonra bu mahkumiyet hükümlerinin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 10/01/2019 tarihli ve 2016/13200 Esas, 2019/493 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden verilen adli para cezasının kesin nitelikte olması sebebiyle temyiz isteminin reddine, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçları yönünden ise sanığın atılı hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarını işlediği sabit olmadığından hükmün bozulmasına karar verildiği, bozma sonrası yapılan yargılamada ... Asliye Ceza Mahkemesinin 11/07/2019 tarihli ve 2019/104 Esas - 2019/278 Karar sayılı ilamı ile sanığın hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından beraatine karar verildiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılanmanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, ....Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 02/04/2014 tarihli ve 2013/143 Esas - 2014/139 Karar sayılı karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 21/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.