MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
10/07/2014 tarihinde sanığın yokluğunda karar verilmesinden sonra; Av. ...’ın 14/12/2015 havale tarihli dilekçesi ile gerekçeli kararın kendisine tebliğini istediği ve sanık vekili olduğuna dair vekaletnameyi dosyaya sunduğu, temyiz dışı sanıklar ... ve ...’ün temyiz istemi üzerine dosyanın Yargıtay’a gönderildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 25/04/2016 tarihli eksikliğin giderilmesine dair yazısı üzerine, mahkemece sanığın mernis adresine gerekçeli kararın 31/05/2016 tarihinde tebliğ edildiği belirlenmekle; 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 11. maddesine göre, vekil vasıtasıyla takip edilen işlerde tebligatın vekile yapılması lüzumu gereği hükmün sanığın vekaletname verdiği Av. ...’a usulüne uygun olarak tebliği gerektiği ve vekaletname sunulan tarihten önce sanığa yapılan tebliğ işleminin de 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine aykırı olması nedeniyle geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; sanık müdafiinin öğrenmekle hükmü süresinde temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.