İstanbul Ceza Kararları - Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4975 Esas 2020/9582 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4975
Karar No: 2020/9582
Karar Tarihi: 29.09.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4975 Esas 2020/9582 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak verilen ve sanığın temyiz isteminin reddedildiği bir kararı incelerken, doğrudan MERNİS adresine yapılan tebligat işleminin usulüne uygun olmadığını tespit etti. Bu nedenle, sanığın temyiz istemini öğrendiği tarihin de dikkate alındığı kararda, TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulandı. Mahkeme, dosyada toplanan delilleri ve gerekçeyi göz önünde bulundurarak, temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verdi. Kanun maddeleri olarak ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi dikkate alındı. Ayrıca bu maddede yer alan bazı bölümlerin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı da göz önünde bulunduruldu.

2. Ceza Dairesi 2020/4975 E. , 2020/9582 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda verilen kararın sanık ..."ın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre kovuşturma aşamasında bildirdiği ve aynı zamanda da MERNİS adresi olan adrese doğrudan 15/01/2016 tarihinde tebliğ edildiği ve sanık tarafından 29/01/2016 tarihinde temyiz dilekçesi verilmesi üzerine mahkemece 08/03/2016 tarihli ek kararla, “temyiz talebinin reddine” dair karar verildiği ancak doğrudan MERNİS adresine yapılan tebliğ işleminin usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında; sanık ..."ın 29/01/2016 tarihli temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 29.09.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.