MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tüm dosya içeriğine göre; sanığın katılana ait araca iki kez ve tutanaklar ile kendi ifadesine göre havaya da bir kez ateş ettiği anlaşılmakla; sanığın hem araca zarar vererek hem de genel güvenliğin kasten tehlikeye sokarak iki ayrı suçun oluşmasına neden olması karşısında; sanık hakkında iki ayrı hüküm kurulması gerekirken, mahkemece tek bir eylem ile birden fazla suçun oluşmasına neden olduğu kabul edilerek TCK"nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükümleri uygulandığı ancak sanığın en ağır cezayı gerektiren ve uzlaştırma kapsamında olmayan genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden yanlış değerlendirme yapılıp daha ağır ceza içerdiği kabul edilerek mala zarar verme suçundan yazılı şekilde hüküm kurulmuşsa da; mahkeme uygulamasının sanığın lehine olması ve hüküm kurulması gereken TCK’nın 170/1-c. maddesinde tanımlanan suçun uzlaştırma kapsamında olmaması nedeniyle, bu yanılgılı uygulamada yapılan hatadan ötürü ikinci kez atıfet sağlayacak şekilde uzlaştırma nedeniyle bozma yapılmasının adalet ve hakkaniyete uygun olmayacağı anlaşıldığından ve aleyhe de temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 29.09.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.