İstanbul Ceza Kararları - Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/13812 Esas 2020/6497 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/13812
Karar No: 2020/6497
Karar Tarihi: 23.06.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/13812 Esas 2020/6497 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Ceza Dairesi'nin verdiği karar, bir hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu ile ilgili mahkumiyet kararı içermektedir. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsendiği belirtilmektedir. Bu yönteme göre ilk olarak bilinen en son adres esas alınarak normal tebligatın çıkarılması gerektiği vurgulanmaktadır. Ancak çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilmekte ve tebligatın bu adrese yapılması gerekmektedir. Kararda, hükmün duruşma sırasında bildirilen adrese yapılan karar tebliği işleminin geçersiz olması nedeniyle, temyiz dilekçesinin katılanın kovuşturma aşamasında bildirdiği adrese usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerektiği belirtilmektedir. Bununla birlikte, güncel MERNİS adresine tebliğ yapılması gerektiği de kararda açıkça ifade edilmiştir. Sonuç olarak, gerekçeli karar ile birlikte temyiz dilekçesinin katılanın bildirdiği adrese veya MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrası, 21/1. maddesi, 21/2. maddesi, ve 23/1-8. maddeleri ile Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/13812 E. , 2020/6497 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılan ..."nin yokluğunda verilen hükmün tebliği gerektiği halde, hükmün duruşma sırasında bildirdiği adrese, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan karar tebliği işleminin geçersiz olması karşısında, gerekçeli karar ile sanıkların temyiz dilekçesinin öncelikle katılanın kovuşturma aşamasında bildirdiği adresine usulüne uygun olarak tebliğinin yapılması, bu adresine tebliğ yapılamaması halinde katılanın güncel MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliği ile tebligat ilmühaberi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 23/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.