İş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan suça sürüklenen çocuklar ... ve ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2, 31/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.660,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair Adana (Kapatılan) 4. Çocuk Mahkemesinin 30/09/2014 tarihli ve 2014/39 esas, 2014/525sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19/11/2019 gün ve 16021-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/11/2019 gün ve 2019/116541 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocukların işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu ile birlikte işledikleri iddia olunan hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından haklarında hükmolunan mahkumiyet hükümleri yönünden temyiz yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 20/03/2018 tarihli ve 2016/15890 esas, 2018/3524 karar sayılı ilamı ile bozma kararı verilmesini müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda suça sürüklenen çocukların atılı hırsızlık ve mala zarar verme suçlarını işledikleri sabit olmadığından bahisle Adana 3. Çocuk Mahkemesinin 04/10/2018 tarihli ve 2018/319 esas, 2018/617 sayılı kararı beraatlerine karar verildiği görülmekle, Yargıtay 17. Ceza Dairesince beraate konu suçların yanında suça sürüklenen çocukların önceden mahkumiyetlerine karar verilen hükmün bu yönden kesin nitelikli olması nedeniyle temyiz incelemesine konu edilemediği anlaşılmış ise de, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunun beraat kararı verilen hırsızlık ve mala zarar verme suçlarıyla bağlantılı olduğu ve her üç suçun birlikte işlendiğinin iddia edildiği, suça sürüklenen çocukların işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunu işlediğine dair de mahkumiyete yönelik kesin delil elde edilemediği gözetilmeksizin, beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesindeisabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen Adana(Kapatılan) 4. Çocuk Mahkemesinin 30.09.2014 tarihli ve 2014/39 E., 2014/525 K. sayılı mahkumiyet hükümlerinin temyizi üzerine, Yüksek Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 20.03.2018 tarihli ve 2016/15890 E., 2018/3524 K. sayılı ilamı ile suça sürüklenen çocuklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin reddedildiği, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin ise bozulduğu; bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen Adana 3. Çocuk Mahkemesinin 04.10.2018 tarihli ve 2019/6513 E., 2019/7840 K. sayılı beraat hükümlerinin temyizi üzerine, Yüksek Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 21.05.2019 tarihli ve 2019/6513 E., 2019/7840 K. sayılı ilamı ile suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz isteminin reddedildiği, katılan kurum vekilinin temyizinin incelenmesinde ise suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen beraat hükümlerinin onandığı anlaşılmakla; aynı olay ile ilgili olarak suça sürüklenen çocuklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan Adana(Kapatılan) 4. Çocuk Mahkemesinin 30.09.2014 tarihli ve 2014/39 E., 2014/525 K. sayılı mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak yapılan kanun yararına bozma talebinin de aynı daire tarafından incelenmesi uygun görüldüğünden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 09/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.