MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Eşi kasten öldürmek
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.


TÜRK MİLLETİ ADINA

5271 sayılı Kanunun 299. maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan ""sanığın veya katılanın temyiz başvurusundaki istemi üzerine veya re"sen duruşma yoluyla yapar"" ibaresi 24.12.2017 tarih 696 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 100. maddesi ile ""uygun görmesi halinde duruşma yoluyla yapabilir"" şeklinde değiştirildiğinden, sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminde, incelemenin dosya üzerinden yapılması uygun görülmekle;
Sanık ... hakkında maktul ...’i nitelikli kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık müdafii, katılan ... vekili ve katılan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede; İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi 11/01/2019 gün ve 2018/2293 E. 2019/19 K. sayılı kararında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan ... vekilinin haksız tahrik bulunmadığına, katılan Kurum vekilinin haksız tahrik indirimi ve takdiri indirimin uygulanmasının hatalı olduğuna, sanık müdafiinin delillerin hatalı değerlendirildiğine, olayın kaza olduğuna, öldürme kastı bulunmadığına, haksız tahrik indiriminin yetersiz olduğuna, TCK"nin 32. maddesinin değerlendirilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazının 5271 sayılı CMK’nin 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE, aynı Kanunun 304/1. maddesi uyarınca dosyanın İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, sanık hakkında tayin olunan ceza miktarı ile tutuklu kaldığı süre dikkate alınarak sanık müdafiinin tahliye talebinin reddine, 10/03/2020 gününde oy birliği ile karar verildi.